bir kırılma. ayrıca tercih. şahsi fikrim, aptallık. ben de o noktaya geldim. iki kere.
şu yaşıma kadar bir yaşadıklarımın bir çoğunu insanlara anlattım. böyle de yaşanır mı, dediler. üstelik bazı şeyleri de kimseye anlatamadım. kendim bile kabullenemedim. neyse işte. en savunmasız, en karşı konulmaz, en yalnız ve en çaresiz zamanlarımdı. birinde kadıköy vapurunun en üst katından adalara yüzme denemesi yapmak üzereydim, diğerinde de yüksek bir binanın tepesinde. 4-5 sene olmuştur.
iyi ki... iyi ki yapmamışım. hayat, ne kadar çabaladığımızla, ne kadar mücadele ettiğimizle ilgili bir şeymiş. yaşadım diyebilmek; ardına baktığında geçtiğin o engelleri elinde bir bardak kahveyle izleyebilmek için.
dünyanızı siz oluşturursunuz. kaderiniz, sizin seçimlerinizle şekillenir.
mesleğimi bir kenara bırakırsak; yalnız hissettiğinizde kim olduğunuzu zerre umursamadan, sizi canı gönülden dinleyecek biriyim. unutmayın, yaşamdan daha kutsal hiçbir şey yoktur.
çok sevdiğim bir yazarın da dediği gibi;
kurt gibi geçireceksin hayata dişlerini, kurt gibi!