6 yaşındayken başladım okula. i̇lkokul, ortaokul, lise, üniversite derken öyle böyle bitti, bitmek üzere eğitim hayatım. ama hayatımda cevaplamak istemediğim sorulardan birisiydi bu.
(bkz: öğrencilere babasının mesleğini soran öğretmen)
babam yok desen soru sayısı artacak. öldü mü? ne zaman öldü? vs. yutkunmak daha da zorlaşacak.
babam var ama bilmiyorum ne iş yaptığını desen ayrı bir dert.
küçücük bir çocukken anlamıyordum pek, çocukluk çünkü. ama büyüdüm acı hala aynı acı. yutkunamazdım bu soruyu duyduğumda. şimdi cevaplayabiliyorum bu soruyu. korkusuzca.