merak etmeyin, ne döktüysem kendim toplarım. terbiyeli yetiştirdi anam beni. misafirlikte sessiz sessiz oynadım hep. ev sahibinin çocuğu oyuncağını oynatmazsa ağlayıp zırlamadım. anamı üzmedim. yaşım büyüdükçe misafirlikler değişti. ama hep toplayıp giden ben oldum. taa ki yuva sahibi olana kadar. ne zamanki bir yuvam oldu, benim dağıttıklarımı, onun dağıttıklarını, bizim dağıttıklarımızı birlikte topladık; o zaman dedim içimi döksemde hiçbir yere gitmiyorum, sende gidemezsin. bu yuva bizim. bizim olanı dağıtmakta toplamakta bize düşer...