en iyi yol depresyona girmemek. hasiktir amk çok zekisin demeyin hemeen bi dinleyin. çok ağır bir depresyon süreci atlattım. tüm arkadaşlarımı kaybettiğim ailemle kavgalar ettiğim okulu bıraktığım. hastanelerde yattığım geceler falan oldu. o zamandan beri bir daha bu kuyuya düşmemek için kendime söz verdim. ne zaman depresyon belirtileri vermeye başlasa vücudum kovboy kendine gel diye telkinde bulunuyorum. kimseye ihtiyacım olmadığını söyleyip kendi egomu şişirecek cümleler kuruyorum. sosyalleşebileceğim ortamlara girip yeni insanlar tanıyorum. hepsinin hayat hikayesini öğrenip kendimi o hayatları yaşarken uykuya dalmış buluyorum. sonra mı? sonrası umrumda değil bir daha görüşmüyorum. birer gecelik hayat hikayeleri ediniyorum kendime. ne zaman ki kendi hayatım bana sıkıcı geliyor başka hayatlarda uyuyorum. ne kadar doğru ne kadar çözüm oluyor bilemem. sadece bende işe yarıyor. ha bu arada tüm yalnızlara iyi geceler. başka yataklarda tavanı izleyip uyuyamayan binlerce yalnız var. boş tavanlardaki yıldızlarınız hiç sönmesin.