bir kaç gündür bu konu hakkında düşünüyorum. böyle nasıl desem emine boyuna değil ama etraflıca düşündüm. ne istiyordum ben?
neler eksik bende onları gözden geçirdim ilk göze çarpan çevremdekiler gibi bir sevgilim yoktu. bunu problem yapmıyordum ama yalnızlık beni yoruyordu. böyle sevgili manasında değil bu beni anlayacak dinleyecek yahut vakit geçirecek birinin yoksunluğuydu. kitap okuyorum etrafımda bunu tartışacağız biri yok hakeza film veya başka konularda da çok sık karşıma çıktı bu durum. i̇lgi duyduğum veya güncel konuları tartışacağız biri de yoktu. beni yönetecek ya da gidişe yön verecek veya yardım edecek biri de yoktu. böyle karşılıklı bir şeyler içerken muhabbet edecek kimsem de yoktu. son haftalarda fazla değer susuyorum kimse farkında değil sorduğumda hala çok konuşuyorsun diyecekler ama o önceki iştah yok. biliyorum hissediyorum bunu. muhabbet ederken daldan dala atlayabilen ben yokum. genellikle ben yokum lan.
bi söz vardır ya insan en çok vakit geçirdiği beş kişinin ortalamasıdır diye. ben bu beş kişiden biri değilim. kesinlikle o frekanslara yakın değilim ama mecbur mu kaldım seçimlerimden biri miydi bilemiyorum. velhasıl ben bi eksiklik çekiyorum ama nedir bilemiyorum. ne istediğimi de bilmiyorum. belki böyle biri gelecek ama belim isteğim kalmayacak o zaman. nasıl anlatsam bilmiyorum ama ben çok sıkıldım bu şekilde gidemiyorum.
buraya kadar okunmaz ama yine de geldiyseniz teşekkür ederim. boş muhabbetimi dinleyip/okuduğunuz içün. zira ben kendimi topraklayamıyorum bile. :)