başına gelen son vahim hadiseye üzüldüm. ama bu olaya üzüldüğünü dile getiren insanlar kadar ah vah etmedim..
iki seçenek sunuldu ben dahil hemen hemen herkese; ya kıt beyinli olup katedralin yanmasına sevineceksin, ya da katedrali inanılmaz bir sahiplenme ile bağrına basıp yitirilişine sanki evlat acısı yaşıyormuşcasına bir yas tutacaksın.. ortası ya da 3. bir seçenek yoktu masada.
ilk seçeneği değerlendirmeye bile almıyorum.
ikinci seçenek ise zerre samimi değil.. bugün ah vah edenlerin kaçta kaçı düne kadar bu katedralin varlığından haberdardı merak ediyorum. ya da haberdar olsalar bile kaçı katedral hakkında bir şeyler biliyordu. madem o kadar değerli, hakkında iki kelam edebilecek kadar bir şeyler bilmek gerekmez mi?
katedral hakkında yüzeysel ve en yaygın bilgilerden biridir; haçlı seferine katılan insanların burada kutsandığını. ya da; napolyon'un imparatorluğunu burada ilan etmesi. veya; hz. isa'ya ait olduğu rivayet edilen dikenli taç'ın burada olması..
ama dünden beri kiminle bu konu hakkında konuşsam, duyabildiğim tek bilgi katedralin victor hugo ile olan bağlantısı. zaten bu bilgiyi gün yüzüne çıkartan da batı medyası. hatta başta bahsettiğim ikinci seçeneği filizlendiren şey de yine batı medyası.
şimdi diyeceksiniz ki katedralin bu durumuna üzülmemiz için illa hakkında bir şey mi bilmemiz gerekir?
hayır. ben de zaten üzülmeyin demiyorum. ama siz öyle böyle üzülmüyorsunuz. sanki 40 yıl o katedralde yaşamışsınız da yuvanız yıkılmış.. hakkında doğru dürüst bir şey bile bilmediğin bir yapıyı bu kadar benimseyemez ve onun için bu kadar üzülemezsin. doğal değil bu. show.. prim.. pr..
bu kadar iki yüzlü olmanın size hiçbir getirisi yok. kendi ülkenizde ya da başka bir coğrafyada (mesela afrika'da) herhangi bir tarihi eser yitirilirken ya da -batı, ışid tarafından- çalınırken, tarumar edilirken en ufak sesiniz çıkmıyor. ama söz konusu batı olunca gaza gelip üzerine titriyorsunuz. ben bu ayrımcılığa karşıyım. emsal davaya benzer karar vermek icap eder..
yoksa sanat, kültür, tarih ve insanlık açısından duruma ben de üzüldüm. vahim bir olaydır, bu son olsundur ama hepsi için. şurada;
(#2295734) dediğim şeyi yineliyorum;
"bir toplumu alaşağı etmek için yapmanız gereken en önemli şey kültürlerini yok etmektir.
mimari, bir kültürün en kalıcı imzasıdır. o yüzden daha birkaç yıl evveline kadar insanlar "maya takviminde '21 aralık 2012'de dünyanın sonu gelecek!' diyor, doğru mu acep?" diye düşündü. bugün maya'lardan, eserlerinden gayrı hiçbir iz yok. ama kalan eserleri maya kültürünün varlığını yaşatmaya devam ediyor.."
velhasıl; bir kültüre diğerlerinden "daha fazla" üzülmek diye bir şey olmamalı. tabi yitirilen eserler sizin de dediğiniz gibi "tüm" insanlık adına bir kültür değeri taşıyor ise..