bir türlü sevmediğim doğrudur insanlara alışıyorum onlar gidince uzuluyorum ama sevemiyorum bazen bir kitabi bilr onlardan çok sevdigim oluyor ama bir insani böyle sevemiyorum arkadas gibi seviyorum dost gibi seviyorum ama hiç bir zaman o şekilde sevemiyorum nedeni var mi varsa ne onu da bilmiyorum bazen öyle çok sevmek istiyorum ki bazen de çekip gidesim geliyor yalniz kalabileceğim yerlere hep bir ikilemdeyim ve bu bana kafayi yedirtiryor bir süre sonra uzun bir süre ağlamak istiyorum neden ben diye sevememek kadar kötü bir hastalık yok sanirim bu dünya da çünkü insan kendi sevemeyince sevildiğine de inanci yok oluyor çünkü ve bu bir kanser hücresi gibi yavaş yavaş tüketiyor insanî ve sonunda yine yaralanan sen oluyorsun