küs arkadaşa barışma mesajı atıp atmamak arasındaki ikilem

en yakın arkadaşım, sınırlarım içine en çok aldığım, ailemle tanıştırdığım tek kişi çok saçma bir nedenden aramızı bozdu. ölüyorum sandım, hâlâ daha ölüyorum sanırım. her mutluluğumda, gözyaşımda yanımda olan kişinin şu zor zamanlarımda hiçbir şeyden haberi olmaması beni yoruyor. o ne zaman hata yapsa yanındaydım. en önemli işlerimi bırakıp saat kaçta ararsa arasın yanına gittim. sesi titriyor diye gecenin bir saati bin numarayla evden sıvışıp yanına gittiğimi biliyorum. şimdiyse aradığımda bahane buluyor, benden kaçıyor. barışma mesajı attım- bence benim büyük bir hatam yok bile ama yine de onu kaybetmekten ölesiye korkuyordum, yine özürü ben diledim- aramız sözde düzeldi. doğum günü hediyesini vermeye gittim. kendisi benimkini haftalar önce aldığını söyleyip tartışma sırasında beni suçlu hissettirmişti. hediyenin bir yerinde ufak bir hata olduğunu, iki gün içinde bana teslim edeceğini söyledi. doğum günümde dershaneye gelip beni yalnız bırakmayacağını söyledi ki ondan destek alarak mezuna bırakmıştım, ikisini de yapmadı. bu ve bunun gibi söylediği her şey sadece sözde kaldı. çönemli olan ne hediye ne de yanıma gelmesiydi, sadece kutlasa bile yeterdi. sadece bir telefonumu açsa ve benimle konuşsa dünyanın en mutlu insanı olurdum herhalde. ama her neyse ben özürümü de diledim, şu saatten sonra top onda.