küs arkadaşa barışma mesajı atıp atmamak arasındaki ikilem

11 yıllık bir arkadaşım var sacma bi sebepten dolayı küstük 1 haftadır konuşmuyoruz ben gururdan o hırstan yazmıyor inat oldu yani muhabbetini falan özledim onu ozledim ne yapsam bilmiyorum

o mesajı atın abi ya iki dakika sonra hayatta olacağınız garanti değil bu yüzden o mesajı atın

ortada hiçbir neden yokken araya soğukluk girdi. aslinda birçok neden vardi ama sözlü olarak dile getirmedik hiç. zamanla onun benim için iyi bir arkadaş olabileceği kanısından uzaklaştım. şu an aynı okuldayız ortak arkadaşımız var. hatta halay çekerken yan yanaydık. ama konuşmuyorum çünkü gerek yok. ikimiz de mesaj atmadık, atmıyoruz. çünkü herkes böyle iyi

4 yıllık arkadaşım yanlış anlaşılmadan dolayı küstü hem de nerdeyse 1 yıl oldu konusmayali. bikaç ay önce yolda gördüm yanına gidecektim yüzünü çevirip başka yola gitti göt gibi kaldım aslında küstüğünü bile öyle öğrendim diyebilirim. kaç kere rüyamda gördüm mesaj aticaktim ama hem kızgınım ona atamiyorum da niye hiç bana bişey sormadı diye. bi yandan da onun sohbetini abiliğini komikliklerini çok özledim gerçekten seviyodum onu hala da seviyorum ama işte bir mesaj bile atamiyorum.

atmıyorum çünkü ben haklıyım

arabada yer yok diye küsülürmü be abi

ya tamamda o niye atmıyor. böyle durumlarda ikiside atmamalı aynı ortama falan girince hiçbir şey olmamış gibi yapmalılar zaten yakın arkadaşların barışması için birbirlerini görmeleri yeter

suçluydum atmamıştım iki yıldır da konuşmuyoruz

çok sevdiğim arkadaş grubumla aramız bozulmuştu yaklaşık 1 sene önce. 3’ü birden çok saçma bir konuyu bahane edip konuşmamaya başlamıştı. israrla konuşmaya çalışsam da attığım adımları görmemezlikten gelip, önemsememişlerdi. aradan 1 yıl geçmesine rağmen bugün 2si aradılar. normalde tanımadığım numara aradığında asla açmam ama neden bilmiyorum içimden bir ses açmam gerektiğini söyledi. çok ikilemde kalmışlar aslında. uzun zamandır düşünüyorduk ama cesaret edemedik. sana haksızlık yaptığımızın farkına vardık özür dileriz dediler. fark etmeleri bir yana aramaları bile büyük bir şey benim için. gerçekten çok mutlu oldum çünkü çok seviyordum, aramız bozulduğunda da çok üzülmüştüm. belki her şey eskisi gibi olmaz ama en azından onların da benim de içim daha rahat. yani uzun lafın kısası böyle bir ikilemde kalırsanız mesaj atmayın, direkt arayın :)

en yakın arkadaşım, sınırlarım içine en çok aldığım, ailemle tanıştırdığım tek kişi çok saçma bir nedenden aramızı bozdu. ölüyorum sandım, hâlâ daha ölüyorum sanırım. her mutluluğumda, gözyaşımda yanımda olan kişinin şu zor zamanlarımda hiçbir şeyden haberi olmaması beni yoruyor. o ne zaman hata yapsa yanındaydım. en önemli işlerimi bırakıp saat kaçta ararsa arasın yanına gittim. sesi titriyor diye gecenin bir saati bin numarayla evden sıvışıp yanına gittiğimi biliyorum. şimdiyse aradığımda bahane buluyor, benden kaçıyor. barışma mesajı attım- bence benim büyük bir hatam yok bile ama yine de onu kaybetmekten ölesiye korkuyordum, yine özürü ben diledim- aramız sözde düzeldi. doğum günü hediyesini vermeye gittim. kendisi benimkini haftalar önce aldığını söyleyip tartışma sırasında beni suçlu hissettirmişti. hediyenin bir yerinde ufak bir hata olduğunu, iki gün içinde bana teslim edeceğini söyledi. doğum günümde dershaneye gelip beni yalnız bırakmayacağını söyledi ki ondan destek alarak mezuna bırakmıştım, ikisini de yapmadı. bu ve bunun gibi söylediği her şey sadece sözde kaldı. çönemli olan ne hediye ne de yanıma gelmesiydi, sadece kutlasa bile yeterdi. sadece bir telefonumu açsa ve benimle konuşsa dünyanın en mutlu insanı olurdum herhalde. ama her neyse ben özürümü de diledim, şu saatten sonra top onda.

bayramda küslük olmaz. küslük olmaz barışın. barışta sevgide güzellik vardır. küsleri barıştırın. hakını helal etmeli... gibi gibi birçok humanist söylemler kulağa başlarda güzel geliyor. lakin mantıklıca analiz edilmeli. çünkü bu söylemleri ve duyguları sömürerek geçinen insanlar çokça fazla. ben çokça eski arkadaşlarımı affettim, barıştım, hakkımı helal ettim ama sürekli taşlandım. meyve veren ağacım dedim sustum, kökümden söktüler. ciddi anlamda küçük hataların nelere mal olabileceğini anlamanız gerekiyor. çok iğrenç bir şey kabul ediyorum ama her arkadaşımı notla değerlendirir oldum. beni bu hale sokanlar utanmalı tabii ki de ama onlarda ne mide ne de vicdan diye bir şey olmadığı için rahatça uyuyorlar yataklarında. insanlar hata yapar ama bazı insanların karakteri sürekli o şekildedir. hiç kimseyi kendiniz gibi değerlendirmeyin. 1. para konusu; 10 lira dahi olsa da size borcunu vermeyen, "unutan" insanı ciddi anlamda analiz edin. hayatımda para konusunda çakallık yapan insanların hiçbir şekilde değişmediğini gördüm. farkında olmadan unutması bile bir sıkıntıdır. 2. menfaat konusu; evet arkadaşlar yardımlaşırlar lakin biri sizi sürekli kullanıyorsa; şuraya götür kanka, buraya götür kanka, beni yolunun üstünde bırak, kanka beni onunla tanıştır, kanka beraber bara-cluba gidelim(akabinde senden kopup gitmesi) bu durumları 5'ten fazla yaşıyorsanız o insanda ciddi sıkıntılar var demektir. bir de bunların hiç arayıp sormuyorsuncuları vardır, özlem giderelim buluşalım dediğinde ya size bir iş kitlenir yada hesap kitlenir. 3. danışma konusu; arkadaşlar her konuda birbirine danışabilir lakin size kıyafet, takı, araç, parfüm, ilişki, iş hayatı, konusunda danışan kişi sizin söylediklerinizin dışında hareket ediyorsa demek ki negatif algıdasınız ve sizin aksinizi yapmaya çalışıyor. bu işin daha derin psikolojik boyutu. 4. iletişim konusu; anlayışsız bir insan sürekli kendi kafasında yarattıklarına inanır. iş güç, farklı farklı uğraşlar sebebiyle 2 hafta boyunca sosyal hayattan uzaklaşma sebebiyle bir arkadaşınız "vay be şuna bak ne arıyor soruyor, vefasız pezevenk" moduna kendi kendine sokabiliyor. buradan aslına iki sonuç çıkıyor. hem aranızda iletişim sıkıntısı var hem de o insanın gözünde değersiz bir varlıksınız, çünkü sizin başka bir işiniz olamaz başka arkadaşlarınız olamaz. 5. güven konusu; en önemli konu bu aslında. bu konu diğer konuların temelinde barınır. arkadaşınız, sürekli yanınızda ailesine yada başka arkadaşlarına yalan söylüyorsa haliyle şüphelenirsiniz size de yalan söylüyor mu diye. evet söylüyor. bu basit bir yalan dahi olsa da söylüyordur. bir de şunu anlamalıyız, insanlar sürekli dip dibe olmak zorunda değil, bütün çıplaklığıyla birlikte olmaz zorunda değil. herkesin her şeyini bilmek zorunda değilsiniz. insanların hayatına saygımız bittiği için arkadaşlıklarımı ve ilişkilerimiz bitiyor. bu aile ilişkilerinde de öyledir. anne baba çocuğunun bir birey olup büyüdüğünü kabullenemediği için sürekli hayatına karışma çabasında, bu karışma tabii ki koruma amaçlı ama bu koruma yapılırken bir bireye saygısızlık yapıyor ve siz de bu yüzden bağları manevi olarak koparıyorsunuz. bırakın abi, kimse kimseye karışmasın, kimse kimseyi zorlamasın, kimse çok düşmesin başkasının üstüne. gerçekten sıkıntılı bir konuda bozuştuysanız boşverin, o durum zaten kendi kendine şekil alacaktır. ya görüşmezsiniz, ya görüşürsünüz, siz önce kendi çizginizi bilin ve kendinizle barışık olun. arkadaşınız, kankanız, anneniz, babanız, çocuğunuz, kardeşiniz, abiniz, kuzeniniz, yeğeniniz, akrabanız, eşiniz, sevgiliniz sizin malınız değildir. ona karıştıkça ve şekil vermeye çalıştıkça yukarıda saydığım sorunlar hep olacak. unutmadan not: (bkz: çok muhabbet tez ayrılık getirir)

önceden olsa atabilirdim ama sonralarda akıllandım. Eğer haklıysam sikseler atmam çünkü neden atayım, madem değer veriyor hatasını anlayıp kendisi atsın.

Bayram geldi diye küsler barışmasın, yapılan kahpelikler unutulmasın.

4 ya da 5 yıl olacak konuşmayalı.Suç onlarda onlar atsın diyorum ama atan yok bu böyle ölene kadar sürüp gidecek galiba

1 ay öncesine kadar insan kaybetmenin ne kadar acı bir şey olduğunu savunan, insanları kırmamak ve kaybetmemek için her şeyi yapacak bir insan olarak şunu söyleyebilirim ki bazen bazı insanların hayatınızdan çıkması gerekir. Onlar size öğretmesi gereken, katması gereken her şeyi katmıştır ve gitmişlerdir. Uzatmak tekrar barışmak istemek o insanın size zarar vermesi için uygun ortam hazırlamaktan başka bir şey değildir.

Eğer zaten benim için çok değerli bi insansa sen ben diye düşünmeden o sorunu halletmeye çalışırım. Yakın değilse o küslüğü o şekilde bırakıp o kişiyi rafa kaldırırım. Sonuç olarak aramak isteyen arar, ulaşmak isteyen ulaşır.

Kolayla küsmem ben küstüysem de barışılmaz bilirim

Küsmüşsem eninde sonunda atarım atmıyosam artık muhatap bile olmuyorumdur başımız sağ olsun

Bu akşam gerçekleşti. 7 yıllık arkadaşımla arada kavga eder küs kalırdık. Ama en son artık benimle arkadaşlığını sorguladığını söyleyince daha fazla kalp kırmadan konuşmayı kesmiştik. Taaa ki "bana gelebilir misin, çok kötüyüm." diye mesaj attım. Çünkü ağlamaya tek omuz o vardı hayatımda. Koşarak geldi biliyor musunuz. Çok seviyorum bu kızı canım dostum <3