koskoca amfide tek başıma otururken (yazar vize dönemi yaklaştığından mütevellit ders çalışmaktaydı ve sınıfın en sessiz & ders çalışılası ortam olduğunu düşünmekteydi) bir kız gelip "pardon bakar mısınız?" dedi. amfide hangi dersi beklediğimi soracağını düşünerek döndüm kıza, "ben lise son sınıfım ve hukuk okumayı düşünüyorum. bana fakülteden, derslerden bahseder misiniz?" sorusunu duyunca hafif afallamıştım. ah be kuzum, bu soruyu ben bile kendime sormamıştım ki. soru - cevap şeklinde sohbet etmeyi önerdim, kabul etti. derslerin zor olup olmadığını sordu (ne yaratıcı bir soru ama), hocaların dersi iyi anlatıp anlatmadığını sordu (işte bu aslında önemli bir soru), bu soru - cevap faslı bir süre devam etti.
sonra da dedi "benim babamla abim avukat, ben de hukuğa yöneldim". maalesef ki babası (veya abisi) sondaki k'nin yumuşamadığını söylememiş. içimden de "abinle baban hazır avukattı da bana niye geldin?!" demiyor değildim ama söyleyemedim.
iki tarafın da sessiz kaldığı o lanet anda bir süre sonra kız "iyi dersler" deyip gitti. bu da
(bkz: ben ne yaşadım şimdi) dediğim bir anıydı.