(bkz: vatansız şair)
nazım “
ben eski moskovalıyım, eski istanbullu olduğum kadar” diyordu; moskova havaalanına inince “
beni stalin yarattı, asıl vatanıma geldim” diyerek yeri öpmüştü.
***
stalin 5 mart 1953’te öldüğünde nazım budapeşte radyosu’nda ağlaya ağlaya şu mersiyeyi okudu:
önce kim kime metin ol kardeşim diyecek?
önce kim kime baş sağlığı dileyecek?
hepimizindi o!
hepimizindir!
yoldaşlarım! acınızı duyuyorum
sizin duyduğunuz gibi.
aynı şiddetle kardeşlerim
hüngür hüngür, ağlamak geliyor içimden
tutuyorum kendimi!
aynı metanetle.
seviyorum o’nu! marks’ı, engels’i, lenin’i sevdiğim gibi.
aynı muhabbetle! aynı hürmetle!
***
nazım ölmüştür. uğruna yok olduğu dava da ölmüştür.