"cocuk gelisiminde dayağın şart olduğunu düşünüyorum. dayak yemeden büyüyen herkes su an aptal, şımarık ve tahammül edilmez insanlar" şeklinde bir tweet okudum az önce. altında ise 'ne duyar kasıyorsunuz, sanki siz dayak yemeden büyüdünüz' tarzı destekleyici yorumlar var.
hayretler içerisinde okudum açıkçası. bunu yazan da, savunan da anne baba olacak insanlar. bu dünyaya çocuk getirerek anne ve baba olunamayacağının da kanıtı aynı zamanda.
evet ben de çocukken dayak yedim ama şimdi her fırsatta bunu annemin, babamın yüzüne vuruyorum. onlar yaşlandığında, bana muhtaç olduklarında, hoşuma gitmeyecek bir şey yaptıklarında ben de onlara şiddet uygulayayım. allah aşkına bu nasıl bir zihniyet?
dayakla insan eğitilmez, çocuk yetiştirilmez. bunu bilmek için pedagojik bir bilgiye sahip olmaya gerek yok. o çocuğun yarın bir birey olacağını bilmek, düşünmek gerekir.
çocuk sizi sinirlendirse de, lafınızı dinlemese de ona vurmaya hakkınız yok çünkü siz o çocuğu dünyaya getirirken o çocuğun fikrini almadınız.