ben değilim. amca, hala, dayı, teyze dörtlüsünü kapsayan birinci derece akrabalarımla aram çok iyidir, çok severim, çok iyi anlaşırım. kendileriyle de çocuklarıyla da çok iyiyimdir. hatta dayım ve teyzem olmadan karar vermekten hoşlanmam, çok önemli bir karar alıyorsam fikirleri çok değerlidir. baba tarafım zaten dünyanın en matrak sülalesi olabilir, acayip eğlenceli insanlar. ama bu çemberin dışına çıkıp ikinci dereceye geçtiği anda tiksiniyorum; bu kadar dedikoducu, bu kadar insanlara yüksekten bakan insanlar görmedim daha önce. birinci dereceyi ne kadar çok seviyorsam bunlardan o kadar çok nefret ediyorum.