dün okulun birinde gölgeliklerde oturmuşum dinleniyorum. teneffüse bi dolu çocuk çıktığında öğreniyorum ki kuran kursu varmış. etrafımı sardı birkaç çocuk ben de fırsattan istifade ayrıca yaşım gereği dedim abi tavsiyesi vereyim bunlara. oturdum 5 dk zamanın öneminden bahsettim. aman çocuklar iyi kullanın gezin oynayın hesabı. en son “zaman altın gibi değerlidir.” gibisinden bir laf ettim. “evet gençler.” dedim “beni anladınız mı?” çocuklardan biri el kaldırdı ve şu saçma cevabı verdi:
“benim sünnetimde de altın takılmıştı.” skfakdkksk tamam da ne alaka çocuğum.
sonra çocuklar dağıldılar. aralarından bi tanesi gitmedi. tanıştık onunla. hamza (8) gördüğüm kadarıyla aralarındaki en fırlama çocuktu. bana izlediği korku filmlerinin özetini falan anlatıyor. en son ders başlıyordu sınıfına kadar eşlik ediyordum dedim “hamza abin ablan falan yok mu senin?” bu da hevesle abisinin muhteşem hayatını anlatmaya başladı. sınıfın önüne gelince durdu. “ ben bir şeylerin özetini anlatmayı seviyorum ama kendi hayatımın özetini sana anlatamam. çok uzun sürer.” dedi. ben de anlamsız anlamsız bakıyordum ki ekledi: “ çünkü acınası ve sefil bir hayatım var”
sonra da sınıfının kapısını açıp girdi.
skdkkdkak seninle takılmak için geri geleceğim hamza