günümüz şartlarında arzulanması oldukça gülünç olabilecek bir istek. en azından kişisel olarak yüzlerimle beraber bu şekilde düşünüyoruz.
daha çok “beni anlayabilecek olanlar zaten anlar, anlamayacak olanların da amına koyayım”a evrildi bu düşünce artık. yani kimse kendini gerçekten anlatmaya çalışmıyor, kimse de kimseyi gerçekten anlamaya çalışmıyor. bu boşvermişlik keşmekeşi içinde de zaten ne gerçekten anlatılan bir şey oluyor haliyle ne de anlaşılabilecek bir şey.
yaz kızım kısır döngüye girdim çıkamıyorum.