öfke yakamı bırakmayan yegane şeylerden biri. sülük gibi. aramız çok net, belirsiz olan tek şey ben mi onun sevdalısıyım o mı benim bilmiyorum. her şeye öfke duyuyorum. her şeye sinir olabiliyorum.
çok kavgalı bir yerde büyütüldüm. kavgalar tartışmalar küfürler tehditler...ben hiç güzel söz duymadım. hiç seni seviyorum kelimesi görmedim. ağır küfürler, tartışmalarla büyüdüm. şimdi ben de hiç güzel cümleler kuramıyorum. güzel söz nedir bilmiyorum. çok fazla küfür ediyorum. sinirli öfkeliyim. çünkü ben öfkeye doğdum. şimdi değişse de bazı şeyler insan unutamıyor hiçbirini. benim de büyük sınavım hafızam napalım.
zihnimdeki tüm görüntü ve sesler çok büyük. çok kalabalık çok ağır. sesli. küçücük yaşta nasıl bu kadar sese maruz kalmışım bilmiyorum. acaba bu kadar sesli uyaran beyin gelişimime de destek oldu mu diye düşünmüyor değilim.
eğer küçüklüğüme dönebilseydim giderdim kendimin kulaklarını ve gözlerini kapatırdım. evet bunu yapmayı ölesiye yapmak istiyorum. bunun için yıllarca kapatırım o küçüğün gözlerini kulaklarını. tekrar yaşarım ama tutarım yorulmadan. çok manyakça bir istek. geçmişe ışınlanmanın bulunması gerekli önce hskfşdhjkd