hani tiyatro, sinema için “insanı; insana, insanla anlatma sanatı.” derler ya bu eylem de tam olarak buna benzer bir konumda ama zıt olarak.
insan insana bakarak değil de, yalnızca kendine bakarak kabullenebiliyor bunu. şöyle ki, bir insan yaşlandığını kabul edene kadar asla başkalarının yaşlandın demesini ciddiye almıyor. yaşlandığını fark ettikten sonra da başkalarının “yok be daha gençsin” demesine ikna olmuyor.