genelde güzel ama şu an için çok zor olan eylem.
şu an en sevdiklerim bizim evde toplanmış bir şekilde mutlu mutlu yaşıyorlar. ablamlar, bebekler, babam, annem, amcam, yengem, babaannem falan. en sevdiklerim işte. azcık yokluğumu fark etsinler, beni özlesinler de çok gülmesinler bensiz diye "ağlamıyorum gözüme 250 km kaçtı" temalı gurbet kokulu fotolar yolladım ve telefonun başında bekliyorum cevap gelecek diye. o kadar mutlular ki telefonlara bile bakmıyorlar.
yetimhanenin önüne bırakılmış gibi hissediyorum. alacağınız olsun la canım ailem.
yurtta kalmak, "bensiz çok eğleniyorlar hiç mi özlemediler" diye düşündürüp depresyona sokar.