bazen şehrin gürültüsünden,bazense kendi ic sesimden kaçmak için sıkça tercih ediyorum vapuru. özellikle çengelköy-istinye arasında tur atan sefer,ruhuma ilac gibi geliyor. kıyılardan,yalıların önlerinden yavaş yavaş ilerliyor. her zaman kafamı kurcalayan düşüncelerden sıyrılıp başka hayatları keşfe çıkıyorum. acaba su evde kim yaşıyor,suan ne yapıyor,hayatı da oturduğu ev kadar ferah mıdır? aslında çok alakasız ve bir o kadar da beni ilgilendirmeyen konulara dalıp,vaktin nasıl geçtiğini anlamadan bitiveriyor vapur turum. en yakın zamanda tekrarlayacagim.