vapur

denizin süsü de aha bu. martı ve vapursuz deniz koca bir hiç.

her vapura bindiğimde aklıma gelir. çocukken vapurun motoru çalıştığında altından çıkan köpükleri ayran zannederdim.

neden bu kadar anlam yüklediğimi bilmiyorum. ama istanbul boğazında gezinen her bir vapurun yeri başka benim için. vapur denince arka tarafta dalgalanan al bayrak, uçuşup duran martılar, masmavi istanbul boğazı, bazen kız kulesi, bazen sarayburnu, bazen galata kulesi ve acem mülküne değişilmeyecek, herşeyi başımı döndüren güzel istanbul'um gelir aklıma. benim yerime de vapura binin sevgili istanbul'lular.

mütüş bişey. şu vizeler bitsin istanbul'a gider gitmez hunharca binicem.

kışın donmama rağmen iç tarafında değil de dış tarafında oturduğum ulaşım aracı.

özellikle kadıköy-beşiktaş vapuru ise huzur kaynağı. dalgaların o vapura çarpan sesi, hafif esen rüzgar, yanından geçip gittiğin kız kulesi, vapuru peşinden takip eden martılar ve sonunda beşiktaş

dün bin bir tane ulaşım varken, gidilecek yere vapurla gitmeyi seçtik.cunku bu vapura binmek bana bambaşka duygular hissettiriyor belki de o yüzden. her neyse yanımda da kuzenim var ,vapura yetiştik yetişeceğiz derken kuzenim bir sigara keyfi yapayım dur dedi ve onu bekledik bu sırada yanımıza bir amca geldi bir şeyler satıyordu işte kalem peçete falan .sonra amca bize ayak üstü nasihatler vermeye başladı. (yurdumun güzel insanları iş başında) sonra konu eşini ne kadar çok sevdiğine geldi anlatırken bile gözü doldu.(bir an eski zamanda olsam dedim )helal olsun dedik. samimi insanları her zaman seviyorum. duygularını açıkça söylebilme cesaretini gosterenleri de. neyse ağır aksak adımlar ile yürüyoruz daha varmış vapurun kalkmasına . boş bi yer bulup oturuyoruz (özellikle cam kenarı ) sonra derin düşüncelere dalıp gidiyorken dikkatimi biri çekiyor biraz hayatın yorduğunu haykıran,biraz da endişeli biri. dış görünüş olarak farklı biri. sonra ben camdan bu maviligin tadını çıkarıyorum derken o da ne..kulağıma ince ve büyüleyici bir nağme çalınıyor. bir keman sesi o kadar profosyonelce çalınıyor ki gözlerim arıyor kim bu yetenekli kemancı diye. sonra şok oluyorum çünkü az önce gördüğüm o biri kalkmış ve sanatını sergiliyor özgürce. neden şok oluyorum ben de her ne kadar dış görüntüye karşı ön yargılı davranmak istemesemde davranmıştım işte. böyle bir yetenek beklemiyordum itiraf ediyorum. şaşkınlığımi atıp bir yandan deniz bir yandan da o melodinin tadını çıkartıyorum sonra.. edit :çıkardığım sonuç; herkes size bir şekilde ön yargılı yaklasabilir. bunu kırmak ise tamamen kişiye aittir. ben bunu çok iyi öğrendim bu yaşadığım olayla.

istanbul'a medeniyet katan bir yolculuk aracı. karşı yakalara geçmek için yaz-kış vapuru tercih ederim. hem binici kitlesi elit, hem manzara şahane, hem yolculuk keyifli. insan hiç bitmesin istiyor. misal şu an kadıköy'den beşiktaş'a geçiyorum harika bir kitle var. insanların yarısı kitap okuyor, aşağıda keman çalanı kişiyi dinleyenler var, yanındaki insanla muhabbet edenler var ben de mal gibi buraya entiri giriyorum. elimde telefon var diye taşlasalar haklarıdır. ben bu elitizmi hak etmiyorum.

bazen şehrin gürültüsünden,bazense kendi ic sesimden kaçmak için sıkça tercih ediyorum vapuru. özellikle çengelköy-istinye arasında tur atan sefer,ruhuma ilac gibi geliyor. kıyılardan,yalıların önlerinden yavaş yavaş ilerliyor. her zaman kafamı kurcalayan düşüncelerden sıyrılıp başka hayatları keşfe çıkıyorum. acaba su evde kim yaşıyor,suan ne yapıyor,hayatı da oturduğu ev kadar ferah mıdır? aslında çok alakasız ve bir o kadar da beni ilgilendirmeyen konulara dalıp,vaktin nasıl geçtiğini anlamadan bitiveriyor vapur turum. en yakın zamanda tekrarlayacagim.

beşiktaştan kadıköye vapurla gideceğim günü heyecanla bekliyorum... gece, martı sesleri,hafif hafif esen rüzgarda yosun kokusu, minik minik atıştıran kar, vapurun sıcacık içi...

her binmeme 4 bira içmiş gibi oluyorum acayip sallıyor beni, ineli 15 dakika oldu hala sallanıyorum.

arka, yan ya da ön taraflarında yolculuk etmesi büyük terapi. ama bazılarında motor sesi aşırı oluyor, o biraz kötü işte. şans lazım sessizi için. anlık; link