kafiyesi bozuk şiirler

yaşadığımla düşündüğüm arasında bir yerde yoldan çıkıyorum navigasyon cihazlarının çevrimdışı olduğu ne yöne dönsem varacağınız yer için yeniden güzergah hesaplanıyor denilen bir türlü yolu bulunmayan güneşe mi baksak yön tayini için aksilik kış gelmiş bulutsuz gökyüzü güney yarımkürede göç mevsimini ıskalamış lodosun sıcağına kanmış turna yalnızlığım kargalar gülüyor bed sesleriyle kahkahalarıyla siyah bir çift boncuk göz çukurlarında diktiğim korkuların omuzlarına konmuşlar yaşamak artık bir anlamı kalmamış ama adettenmiş gibi yapmak gelenek ve göreneklerine bağlı bir toplumun bir türlü gelemeyen ne yapsa görülemeyen bireyi olmak bazen kalabalık bir caddede hareketsiz duruyorum biri adres sorsun diye kimse sormuyor... saati bile sormuyorlar! sanki görmüyorlar... nasılım? sizin olduğunuz yerden bakabilseydim bana ne görürdüm? merak ediyorum bazen... göç mevsimini ıskalamış bir turna gibi üşüyorum şimdi korkuluklarımın omzunda kahkaha atan kargalar bu kadar komiksem eğer neden ağlıyorum?