dram türünde bir vaziyet.
üniversiteye başladığımda ilk defa akıllı telefonum oldu, dokunmaya kıyamadım bir süre.
artık o telefonla okulu bitiriyorum, mecbur kaldım.
önce konuşmalarda sesi iletmemeye başladı.
zamanla albümdeki üç fotoğrafa bile hafıza yok demeye başladı.
mesaj yazıyorum yazılar harflere bastıktan epey sonra çıkar oldu.
her konuşmada konuşmanın ortasında hoparlöre alması cilvesiydi.
sonra arka kamerası pes etti.
en son ön kamerada gözlerini yumdu.
halbuki seviyordum onu.
babam bakıp bakıp dalga geçiyor onunla..
ve ben onunla yazıyorum hala.
çünkü vergiler ahh o kör olasıca vergiler yüzünden alamıyorum yenisini.