“aşk” denen şeyin kazanılınca dünyanın en güzel şeyi, kaybedilince en cefa dolu şeyi olduğunu hissedenler bilir. lakin bazı sevdalar vardır ki cefa bile çeksen “onu hiç tanımasaydım keşke” bile demeyi aklın ve gönlün düşüncene kızarak engeller. vardır dedim ama bu düzeyde yaşayan var mı bilmiyorum. ben öyle bir kız sevdim ki dünyalar güzeli değil belki ama dünyamın güzeli. ama görmeniz lazım dünya üzerinde birbirini bulması gereken çiftiz tam olarak. ben çok sabırsız, o inatçı. o sabırsız, ben gerçekçi. ben sakin, o fevri. ben durgun o adrenalin dolu... böyle birbirimizin çoğu şeyi ters ama bir o kadar da tam olarak birbirimizi böyle dengeliyoruz. nasıl diyeyim mıktanısların zıt kutbu geçtikçe oldu size eş kutupları. çok sıkıntılarımızda oldu, çok tartıştığımızda. ayrıldığımızda oldu, araya mesafe girdiğide zamanın girdiğide. ama ne o kabullenebildi benden gidemediğini ne de ben kabullendim gittiğini. zaman da , mesafeler de bir sarılışta yok oldu aramızda hep. hala daha sorsam inkar eder, ama ben hep bilirim gerçeği. o da bilir ama kabul etmez kendisi. ama insanda birlikte fışkiyelerde delicesine ıslanıp 60 yaşındaki dayılara kendini güldürmesine rağmen eğlenecek kadar mutlu olamaz herkesle. hatta hala daha bana waffle sözü olmasına rağmen “canım çektisine” boyun eğerek ısmarlamaktır bazen aşk. aslında burda birazda sitem ediyorum ama yine benden çıkar hesap canı sağolsun. aslında hep yanımızda aşk. bir gece kafamın üzerinde kıvrılarak uyuyan bu insana kulağımın uyuşması korkusuyla uyanmama rağmen ses etmeden uyanana dek beklemektir aşk. o yanındayken yeterince mutlu etmek için çabalayıp birşeyler yapmak, hediyeler almak, süprizler yapmakken o yokken öğrenci evinde makarna yapıp yemeye üşenmektir aşk. hiç unutmam bir gün dilek balonu uçuruyoruz, yoldan geçen asi gençler geldi dedi ki “deney mi yapıyoruz gençler” . sanırım o an unutulmaz ve o anı ikimizde başka insanlarla yaşayamayız ve hayatımıza mıh gibi kazınan bir olay oldu. ne o şey kolay kolay yapılır bir daha, ne de o an kolay kolay bulunur ne de aynı heyecanı hissedersin ne de aynısı gibi saçma bir durum yaşarsın. sanırım aşk buydu işte. aşk bir yolunu buluyordu. kişi belliydi, yer belliydi, yurt belliydi. aşk yolunu bulup bunları birleştiriyordu. sonucunuda ölümsüzleştirerek mıh gibi hayatımıza kazıyordu. ve ben de mıh gibi hayatıma kazıdım, aşkı. duyuyorsanız; onu. duyuyorsan; seni...