özel öğrenme güçlüğüdür. bir hastalık değil farklılıktır. zeka seviyesi normal ve normalin üstü çocuklarda görülür. çocuklar diyorum çünkü genelde ilk farkındalık yazma, okuma matematik gibi yeteneklerin gelişmesinde ortaya çıkar.
ebru cündübeyoğlu nun
şu konuşmasından sonra çocukken çektiğim ve az da olsa hala daha süren sıkıntılarımın benim gerizekalı oluşumdan kaynaklanmadığını geçte olsa öğrenmiş oldum.
ablam benim büyük şansımmış, birazda meraklı bir çocuk oluşumdan dolayı o ödev yaparken onun yanına giderdim o da elime kalem verir kendi ismimi yazdırır sayıları ezberletirdi. bu yüzden harflerle ve sayılarla tanışmada zorluk çekmedim. fakat b ile d'yi z ile s'yi hep karıştırırdım. sınav kağıtlarım hep kırmızı kalemle çizilmiş yazım hatalarıyla doluydu. cümle kurarken bazı kelimelerin sonundaki hecelerini yazmayı unuturdum ve haliyle anlamsız cümleler ortaya çıkardı. şuan bile yazdığım şeyleri dikkatlice tekrar tekrar okumadan kimseye gönderemiyorum. kitap okumayı çok sevsem de okumakta benim için bir sorun. bazen satırları atlıyorum bir iki satır aşağıdan devam ediyorum. bir kelimenin sonuna hiç olmayan bir ek getiriyorum ve yahut çıkartıyorum. bu da yavaş okumama neden oluyor.
matematiğim her zaman iyi olmasına rağmen basit hesapları yapamam. özellikle para üzerleri ve çarpım tablosu.
anolog saatlerde benim için bir bilmeceden farksızdı. uzun uğraşlar sonunda saatin kaç olduğunu anlayabiliyordum.
özel bir eğitimle bu durumun üstesinden gelinebilinir. fakat bir tedavisi yoktur. ailelerin, öğretmenlerin farkındalığı da çocuğun ruhsal psikolojik gelişimi için son derece önemlidir.