t: "savaşlar ölümü sıradanlaştırır." sözüyle aklıma kazınmış
ahmet ümit şaheseri.
okurken zevk vermesi ayrı, düşündürmesi ayrı tat. "bir insan nasıl olur da başka birinde kendini bulurdu? ya da kendini bulmayı bir insanla sınırlardı?" sözünü düşünmemek elimde değildi mesela.
not: şimdi bir düşündüm de; ahmet ümit bu bahsettiğim zevk - düşünce dengesini okuduğum her kitabında sağlamıştı. evet, şu an kendisine olan hürmetim daha da arttı.