patasana

ahmet ümit'in muhteşem polisiye romanı. özellikle tabletlerin olduğu bölümler büyüleyicidir. (bkz: ahmet ümit)

okurken mest olmuştum bu kitabı. söylendiği gibi özellikle tabletler bölümü büyüleyiciydi. tabletler bölümü aynen şöyle başlıyor zira; "ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım. tanrıların korkak haline getirdiği bir alçak. alçakların en acınacak olanı, en tiksinti vereni. yüreğini dalkavuk, aklını düşmanlıkla besleyen sinsi bir saray yazmanı. gerçek efendileri olan gökyüzünü fırtına tanrısı teşup ile karısı güneş tanrışası hepat'ın ve tanrıçamız kupaba'nın soluğuna üfledikleri büyü ile şiirler mırıldanacağı yerde, kralların çıkarları için anlaşmalar yazarak kendi yeteneğine bile ihanet etmekten çekinmeyen sabık bir ozan. bedenine sinmiş soylu nefretini, görkemli giysilerin yüzündeki derin acıyı, tunçtan daha katı bir mutluluk maskesinin ardına gizleyerek hatti kralı'nın emrine koşan iki yüzlü bir tören adamı. sevdiği kadın, aşkı uğruna ölürken, kralına bağlılığın vakarıyla ellerini göğsünde kavuşturarak sessiz kalmayı seçen, yeryüzünün en onursuz erkeği. erkeklerin yüzkarası. aşkı için ölmenin yüceliği yerine, sarayın taş duvarlarında büyüyen kendi değersiz varlığının görkemli gölgesine sığınmaktan çekinmeyen sefihlerin en rezili.ben kral pisiris'in danışmanı, hitit sarayının başyazmanı, büyük meclis panku'nun değerli üyesi, ben soyluların en soysuzu patasana.ben ölüler içinde yüzen, ben, tanrılar tarafından alnına "sonsuza kadar acılar içinde kıvranacaktır" yazılan saray başyazmanı patasana. yazdığı anlaşmalarla, mektuplarla ülkesinin yazgısını değiştiren ama kendi yazgısına söz geçiremeyen zavallı patasana."

Ahmet ümitin roman içinde roman yazdığı romandır

okumadım. ama şimdi okumaya başlıyorum.

tablette bahsedilen kadına aşık oldum.

2 günde bitirdiğim kitap , konu olarak çok hoşuma gitti 2 ayrı kitap okutuyor burda ahmet ümit bize... hiç beklenmedik olaylarla karşılaşıyorsunuz. yazar hep ters köşe yapıyor kitap boyunca finali de çok güzel okumanızı tavsiye ediyorum... "evet ben bir katilim, cinayetleri önlemek için cinayet işleyen bir katıl."

'ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım!'' en iyi kitap başlangıçlarından birisidir.

t: "savaşlar ölümü sıradanlaştırır." sözüyle aklıma kazınmış ahmet ümit şaheseri. okurken zevk vermesi ayrı, düşündürmesi ayrı tat. "bir insan nasıl olur da başka birinde kendini bulurdu? ya da kendini bulmayı bir insanla sınırlardı?" sözünü düşünmemek elimde değildi mesela. not: şimdi bir düşündüm de; ahmet ümit bu bahsettiğim zevk - düşünce dengesini okuduğum her kitabında sağlamıştı. evet, şu an kendisine olan hürmetim daha da arttı.

İki farklı olay örgüsünü mükemmel şekilde anlatan (bkz: Ahmet ümit)’in polisiye romanı. Tabletlerin olduğu bölümler çok şahanedir.