gözden kaybolurken ışığımı kapatıyorsunuz diye dağlara trip atmış bir güneş kadar fuzuliyim tam şu an.
mevzu haksız sitem değil. mevzu dağların sikinde bile olmamak. yaptığım atar gider o yüzden bu kadar boş kalıyor.
iyinin hiç mi yeri yok sorusunun hemen altına; “evet!” cevabını resmedercesine başımı sevdiğimin omzuna değil de bilmem kaç yerinden dikine jiletlenmiş bileklerimin üstüne yaslayıp siktir olup gidesim var.
gel gör ki intihar haram. yaşamak kadar günah mıdır acaba.