sokağın lambasından çıkan ışık hüzmesi kederini ardına almış, perdelerinden arasından içeriye yüzüyor ve arkada çalan klasik parçada boğuluyor. işık karanlıkta yüzüyor, parçanın yoğunluğunda ve derinliğinde boğuluyor.
sessizliğin anlam kazandığı ve günün koşuşturmasından geriye kalan sakinlik, huzur olarak değil iğneleyici bir şekilde batıyor kalbime. ve şu anlarda en çok da göz yaşları dans ediyor, müzik notalarının üzerinde.