karanlığın en koyu olduğu anın, aydınlığın en yakın olduğu zaman olması misali, sonbaharın varlığını en çok hissettirdiği aydır.
alaca karanlıktan daha asil, sahibinin ölümüne yas tutan bir köpek kadar ağlamaklı ve alex'in gidişi kadar hüzünlüdür.
sonbaharın son ayı olması bile, başlı başına onu vedaların ayı yapmaya yeter aslında. ama hepimiz de biliyoruz ki o bundan fazlasıdır;
(bkz: 6 kasım 2002)
kimisine göre de; o sadece, yeniden yeşermek için solan doğanın, kendi varlığını sürdürmesi için uğraması gereken bir duraktır. yaşadığı sürece, geçirdiği değişime öyle ince duygular, naif anlamlar yüklemeye gerek yoktur onlar için.
ama bu realist bakış, bu topraklarda mümkün olabilecek bir şey değil. kasım ayına duygusuzca bakamayız biz. zira; ayın 10'u, onlarca duyguyu aynı anda hissetmemize vesile olur. gururu, hüznü, özlemi, matemi, minneti...
velhasıl; sonbahar da, kasım da güzeldir. tıpkı, arım balım peteğimin de dediği gibi;
(#840032)
not: kasım ayına daha yeni girdik ama henüz "kasım ayı başka yhaa" diye edebiyat parçalayan güruha denk gelmedim. tezat kısım şu ki; ortalıkta olmayan malum edebiyat parçalayıcı kitleye laf atıp prim yapan 3213135 tane insan gördüm hajshajsh alın hadi primleriniz boşa gitmesin. priminize denk gelip "ne durduk yere kendi kendine tatava yapıyon birader?" diye soran olursa, onlara bu yazımı gösterirsiniz.