evlilik konusunda bu başlık aslında ikiye ayrılıyor.
1-
evlenmeyi düşünmeyen insan
2-
evlenmeyi düşünemeyen insan
o aradaki e harfi var ya? mutsuzluk pastasında çok büyük bir dilimi kaplayabiliyor. alt tarafı bir "e" harfi dersin ama değildir işte. çok şey anlatır.
evlenmeyi düşünmemek bir tercih meselesidir. ama evlenmeyi düşünememek bir mecburiyettir.
çünkü o e harfi sana insanlara rağmen evlenebilmeyi gerektirir. o e harfi bir sürü insan demektir.
evlilik dediğin şeye gereğinden fazla anlam yükleniliyor ben buna uyuz oluyorum. tamam çok önemlidir, hayatına birisini dahil ediyorsundur falan eyvallah da alt tarafı sevdiğin bir insanla beraber yaşayacaksın, bir hayat kuracaksın, çocuklarının annesini seçeceksin.
aslında alt tarafı diye bahsettiğim şeyler evliliğin en önemli unsurları, en önemli koşulları ama nedense bunları düşünmek bile çok zor oluyor çünkü aşman gereken zibilyon tane başka başka sorun çıkıyor karşına.
evlilik dediğin doğal bir sürecin doğal bir sonucu ama bunu doğal olmaması gereken unsurlarla zora sokuyoruz.
flört dediğin şey evlilik öncesi birbirini tanıma aşamasıdır.
anaa bir bakıyorsun 7 yıl-8 yıl sevgili takılmış insanlar görüyorsun etrafında. ayrıca bu insanlar öyle seküler insanlar, zaten evli gibi yaşayan insanlar bile değil. gayet de muhafazakar insanlar sevişmeden 8 yıl flört ediyorlar, sinemaya falan gidiyorlar, oğlan kızı evine falan bırakıyor.
8 yıl!
neden diye sormaya kalkıyorsun neden evlenemiyor bu insanlar?
mümkünse bir ev alınsın, olmuyorsa ev tutulsun, içi dayansın döşensin, mümkünse bir defa evleniliyor her şeyin en iyisi alınsın.
tamam buraya kadar zorunlu ihtiyaçlar diyebiliriz.
bir bakıyorsun uzak doğu aşiretleri gibi altın takman gerekiyor geline, 7 köyün ağası gibi bir düğün yapman gerekiyor, 1 gecelik düğün yetmiyor sözüydü, nişanıydı, kınasıydı, nikahıydı derken baya aşiret gibi 4 gün 4 gece düğün isteniyor.
eskiden vardı yeni nesil yapıyor mu bilmiyorum ama hayatları boyunca kullanılmayacak zibilyon tane abidik gubidik eşya alınıyor, düzülüyor, dokunuluyor, kız tarafı komple kör oluyor o çeyiz hazırlansın diye.
lan noluyor?
8 yıl evlilik için heyecanla bekleyen bu insanlar evlendiklerinde önlerindeki 10 yılı ipotek altına aldıklarını fark ediveriyorlar hemen.
evliliğe ekside başlamanın nasıl bir mantığı var anlayamıyorum.
ulan flört dönemi daha keyifliydi. niye evlendik o zaman biz? mazoşist miyiz olum biz?
eee tabi bunlar için iş de gerekiyor. anasının nikahına kadar okuyorsun, almadığın lisans eğitimi kalmıyor, yaşın doğal olanın ilerisine geçmiş olsa da heh diyorsun bitti artık. artık evlenebilirim derken herifin biri çıkıp vatan millet edebiyatı yapıyor, devlet baba önüne taş koyuyor seni bir de askere alıyorlar.
lan ne yaptım ben size?
alt tarafı kızın biriyle yaşamak istiyorum ne zulümmüş arkadaş oldu olacak bir gece önceden çüküme elektrik verip dereye de atın tam olsun.
üstün körü bildiğimiz bu tip zorluklardan dolayı insanlar evliliği düşünmeye dahi korkar oldu. haklılar da.
bir de şu lafa aşırı uyuz oluyorum; evlilik de sadece 2 kişi evlenmez, aileler de evlenecektir.
özellikle bu yaz bu laftan çok tiksinmiştim. i̇şin kötü tarafı gerçekten de gelinin eniştesinin kuzeninin amcasının karısının görümcesinin oğluyla muhatap oluyor hayatında yer veriyorsun.
lan dalyarak sen kimsin amk ya?
bir üst entryde ilber ortaylı'nın bir konuşması verilmiş. özellikle son 1 dakikası da aşırı haklı.
ayrıca gariptir evliliğe çiftler de gereğinden fazla misyon yüklüyorlar. boşanmaların temel sebeplerinden birisi de bence bu.
artık o kadar çok bekleniyor, o kadar çok hayali kuruluyor ki gerçek ile düş arasındaki perde kalkıyor.
i̇nsanlar bu kadar zorluğun, çabanın, beklemenin sonunda en ufak bir prüze dahi tahammül edemiyorlar.
çünkü ödedikleri bedelin karşılığını almak istiyorlar. erkek için de kadın için de bu böyle olmakla birlikte kadınlar için bu daha fazla onlar daha fazla anlam yüklüyorlar bu işe.
bu da tabii ki erkeğin sırtına yüklenen sorumlulukları daha da fazla katlamış oluyor.
evlilik çok önemli ama abartmayın. hayatınızı bir başka insanla anlamlandırabileceğiniz yanılgısına düşmeyin. kendinizi eşiniz olmadan eksik olarak düşünmeyin. evlilikle tamamlanacağınızı düşünmeyin.
çünkü bunlar doğal bir sürece efsunlu bir misyon yüklüyor. gereğinden fazla anlam yüklemesi de sorunları yaratıyor.
zaten insanlar eşlerine bu denli misyon yükleyip kendi tamamlanamamışlıklarını bu şekilde kapatmaya çalışınca sırf kendilerine değil başkalarına da hayatı zehir ediyorlar.
şanslıysa gerçekten evlilikle yeniden hayata başlanabiliyor. ama aksi durumda önce eş'e beklentilerini karşılayamadığı için çatılmaya başlanıyor. birbirlerini tüketiyorlar. i̇ş boşanmaya gidebiliyor.
sorunlar çözülmeden boşanma da olmuyorsa bu tamamlanma arayışı üzücü bir şekilde çocuğa sıçrıyor sonra.
kendini eksik hisseden ebeveyn önce evlilikte arıyor çareyi insanlar tüketiliyor, evlilik çözemeyince bu seferde çocuğa gereğinden fazla anlam yükleniyor ve bu sefer de çocuk üzerinden bir anlam arayışı başlıyor çocuğa taşıyamacağı yükler veriliyor.
beklenti yani.
i̇nsan ilişkilerinin kanseri; olağan dışı gereksiz bir beklentidir aslında.
evliliğin, anneliğin, babalığın sizin eksik kalan parçalarınızın ilacı olduğuna inanmak gibi işin doğalına ters inanışlara kapılınmasa aslında evlilik de çocuk sahibi olmak da çok kolay ve çok güzel olacaktır.
i̇şi kişisel bir anlam ve misyon yükleme işine çevirmeyip durumun "sıradan ve doğal" bir süreç olduğunu fark etmek gerekir.
ha bir de şu geleneklere topluca baş kaldırmak lazım. o zaman hayat herkes için daha kolay olacaktır.
ayrıca ilber hoca aşırı haklı. kişinin bireysel olarak tefekkür edebileceği, meditasyonunu gerçekleştirebileceği bir ortamdan da asla vazgeçmeyin. hele hele gelinin kuzenlerini eylemek için bundan hiç vazgeçmeyin.
evli de olsanız birey olduğunuzu unutmayın. alskdjlas
" kendi kendine kaldıklarında sıkılan insanlar bana kendilerine verdikleri değer açısından bir tehlikenin içindeler gibi gelir."
andrey tarkovski