evlenmeyi düşünmeyen insan

burada söylemesi kolay sıkıyorsa annene babana söyle

düşündürtecekseniz kimliğimi açığa vurayım.

"birinde kül olduysan bir başkasını ısıtamazsın" yaralıyız yaralı...

(#857802) düşüncelerim ve gözlemlerim bu yönde olduğu sürece evliliğe uzak duracağım. bunun çok sevip çok istemekle alakası yok. birini hayatınızda tutmanın tek yolu da evlenmekten geçmiyor aslında. eğer gelecekten beklentileriniz aynıysa o imzayı atmayıverin.

ihtiyaçlarımı inancım doğrultusunda yaşamam için evlenmem elzem. sevmek ihtiyacı, sevilmek ihtiyacı, cinsel tatmin. şart oğlu şart.

son 2 seneye kadar hep ben istemem kimseyi onu yapmam bunu yapmam dedim ergen kafasındaymışım diye imiş :/ artık olsa daa oluuur olmasa da olur olsa daha iyi olur 😁 (not: tabiiki en az bi 6-7 yıl sonra 😒😄)

tam niyetleniyorum bi bakıyorum damadı bulamamışız daha.

27 yaşına dayandık bazen evli tanıdıklarla muhabbet arası bende evleneyim artık ( sanki kız varda evleniyoruz aq ) diye söylüyorum. %80 i erken biraz daha yaşa sonra evlen diyo aq. hepsi pişman sanki. işin tuhaf yanı eşleri de bozmuyor hiç niye öyle diyorsun falan demiyor. böyle düşünüyorsunuz siz niye evlendiniz o zaman aq demek geçiyor içimden ama diyemiyorsun.

düşünmüyor değilim de bu gidişle evlenemeyecek gibiyim..

ya çocuk düşünmüyordur ya da multimilyarderdir.

evlenmeyecem diyorum, sonra diyorum ki nasıl baba olacaksın? evlenmeyi tamamen aklımdan çıkarmıyorsam babalık duygusunu es geçmemek içindir. ayrıca; günün birinde hayatımıza öyle bir insan çıkar ki bu tükürdüklerimizi yalatır, unutmamak lazım.

dertten tasadan uzak olan rahatına düşkün insandır, fazla irdelemeye gerek yok tercihtir saygı duymak gerek

daha karşısına bir anca önce evlenmek isteyeceği çok sevdiği biri çıkmamış kişidir. çıksa böyle diyemezdi zaten.

ben de onlardan biriydim. taaki masadan birer birer eksilinceye kadar dostlar :d artık yaşıtlarımın yavaş yavaş evlenmeye başladığını gördükçe "evlenmek istemiyorum"diye düşünemiyosun doğal olarak.

evlilik için hiç gözlem yaptınız mı bilmiyorum ama ben mutlu çiftler görmüyorum. annem babam ya da diğer insanlar. mutlu oldukları için evlilikleri devam etmiyor. ya alışkanlık olmuş bir şeyler ya da mecburlar, gidecek başka yerleri yok. birçok aile, çocuğu mutlu olsun diye birlikte belki de. mutlu olma garantisi yokken neden hayatımı riske atayım, söyleyin. herkes evliliğinden ve çocuklarından yakılırken neden rus ruleti oynayım da evleneyim ?

nasıl bu kafada olunuyor anlamıyorum. 10 yıllık hayat planımda 27 yaşında evlenmeyi planlıyorum. en büyük eksiğimiz evlenilecek kişi ama olsun.

bir gün bütün aşkların biteceğini bilen kişidir. sonra hayatını tekdüze ayrıca boşanıp çoluk çocuğu rezil etmenin ne demek olduğunu da çok iyi biliyordur. velhasıl yıkılacak bir şeye hayatını adamak istemiyordur!

evlenmeyi bir zorunluluk gibi gorenlere tepki olarak dogmus insandir

şu an düşünmüyorum çünkü erken. okul bi bitsin düşünürüz.

turşusu kurulabilir

bi bakmışsınız herkesten önce o evlenivermiş

"ya şekerim ben evlemiyyceem. bu devirde adam bulmak çık zır. yani bir de biyli bir dinyiyi bin çicik diğirmik istemiyoruum." (yaza düğünü var)

sorumluluk almaktan nefret eden insandır ayrıca

evlenmeden çocuk sahibi olunsaydi evlenmeyi düşünmezdim. taşıyıcı anne gibi bişey olsa güzel olurdu. evlilik çocuk için yapılır.

gayet senin benim gibi olan insandır. tek eşliliğe inanmıyordur, çocukları sevmiyordur, karşısına istediği gibi biri çıkmamıştır, ailesiyle mutlu mesut yaşıyordur ve evden kurtulmak gibi çabası yoktur, belkide en önemlisi insanlar ona "neden evlenmiyorsun?" baskısı yapmıyordur. günümüzde insanların evlenmeyi başarılması gereken bir görev olarak gördüğü, hatta bazı kadınların "ben defolu değilim evde kalmadım" diyerek elindeki şıklardan en makulü ile evlendiği için bu kadar sorunlu evlilikler görüyoruz. kimse bu hayatta evlenmek zorunda değil. evlilik size sosyal bir statü katmaz.

finalleri düşünüyordur.

sorumluluktan kaçan bencilliğe bayılan ne parasını ne hayatını ne de hayalini kimseyle paylaşamayan insan tipi

duzgun birini buldukta biz mi yok dedik sanki .

şuan hiç düşünmüyorum herşeyin bir zamanı var ilk önce ekmegimi kazanma ayaklarimin üzerinde durma derdindeyim ufak büyuk hayallerimi gerçekleştirmeyi istiyorum ilk kısmetse olur zaten zorlamaya gerek yok kendi sorumlulumu almadan başka birininkini yüklenemem

düşünmeyen değil de düşünemeyen bir insanım ben. nasıl olur ne olur gram hayal edemiyorum. biriyle tanışcan onu sevecen denk gelecek o da seni sevecek falan. sonra düğün nikah ev balayı derken deli gibi masraf. e evlendikten sonra bitmiyor ki her gün aynı insanlasın evde, hani amacım sanki her gün farklı biriyle takılıyormuşum hissi vermek değil de o kapıyı açan kişi senin eşin olacak yani ona karşı sorumlusun günün nasıl geçerse geçsin gülmek zorundasın falan. ya birde çocuk olursa. allahım sorumluluklara gel. benlik iş değil birader ya. zaten 1 yıla kadar istediğim hayatı elde edemezsen gidicem astsubay yada subay falan olcam. o zaman bu işlere istesemde bulaşamam. iyi olur yani

korkaktır +sorumsuz

ben katiyen dusunmuyorum ama cevre sartları ve aıle buna engel oluyor..:(

dostum yalnızlık bizi ilk 11 de golcü olarak oynatıyor, birini bulsak bile tam oldu derken olmuyor. o son nokta olmuyor yani (bkz: fırat tanış - yani olmuyor)

ilk önce evlenecek insan :)

babamın bir sözü var; (bkz: dünyaya kazık mı çakacaksın pezevenk)

genelde sonradan pişman olup her şeye geç kalan insan tipi.

düşünmeyenden korkacaksın. düşüneni sollayıp hem evlenip hem çocuk yapan kişi odur. içten sinsidir onlar.

kafası rahat insandır

genelde arkadaş ortamında ilk evlenen kişi olur

güvenini kaybetmiş insandır. yanlışı tatmış insandır

kişisel tercihi üzerine hayatına yanlız olarak devam eden erkek olan ben. evlenen kadın değişimi beni hep soğutmuştur. yoksa kim istemez hafta sonu çizgili pijama giyip mangal yakmayı

ben düşünmüyorum. evlenmem deyince 'böyle diyenler en önce evlenir eheheheh' diyenlerin suratına anlamsızca bommmboş bakıyorum bir iki dk aynnennen öyleyiz evlenmek istediğimizi dile getiremeyince napalım bari zıttını söyleyelim dedik ters psikoloji yapıyoruz evliliğe merağımızı böyle sakladık

ben evlenmeyi düşünürümde benimle evlenmeyi düşünecek bi insan bulamam, zor geliyo artık. insan bu yalnızlık bokuna kendini kaptırınca zor kurtuluyo, insanlarla nasıl iletişim kuracağını unutuyo

ben değilde annem evlenmemi istemiyor en az 30 yaş sınırı koydu bana ondan önce kimseyle evlenemezsin dedi

biriyle bi ömür geçirme, çocuklarla uğraşma, ihanet, kavgalar... düşününce yalnız olmanın en iyisi olduğunu düşünüyorum

şehirlere bombalar yağarken ewlenmek biraz şow gibi bence..

biriyle evlenmek dünyaya bir çocuk getirmek gayet kolay fakat önemli olan o çocuğu büyütüp o evliliği yürütmek sorumlulukların artıyo e bi insandan eğitiminden sorumlu oluyorsun bence bunlar çok önemli kararlar evlendikten sonra bütün hayatının geriye kalanını nasıl geçirmek istediğini belirtiyor bi de bunun kaynanası var koca tantanası var akrabağaları var düğünü var varda var yani tam emin olmadan veya gerçekten sevmeden evlilik saçma geliyor bana.

ya bırakın evlenmem ayaklarını bi finallere girin onlar size bakü-kerkük boru hattı gibi birsin bak nasıl karı/koca istiyom diye tutuşacaksınız

düşündürtmeyenler ne olacak peki? güvenimizi kıranlar? bizi üzenler? öyle boş boş ben evlenmeyi düşünmüyorum denmez, vardır bir sebebi.