Çok kez geldi aklıma. Ama edemedim. Diyebilirsiniz işte ölümden korkmak veya yaşamayı sevmek, canının tatlıı falan ama öyle şeyler değildi. istediğim şeyler vardı. Şimdiye kadar bi kaç adım atmaktan başka hiçbir şey yap(a)madım istediğim şeylere karşı ama bu bence attığım en büyük adımdı.
Şöyle ki bazen oluyor Du çılgın şimdiye kadar yaşadın ne oldu neye yararın oldu kim seni güzel laflarla andı veya zikret adını. Hepsini geçtim seni sevdiler mi lan dedim. Kaç gece bu sohbetler döndü kafamda. Ama olmadı hayallerim vardı. Belki de az miktarda ailemi daha fazla üzmek istemediğim içindi. Faydalı bi evlat abi kardeş olamadım ya. Şöyle benim çocuğumda şunu yaptı dedirtemedim babama. Hayırlı evlat olamadım yani zannımca. Biraz da onun için beklemeye karar verdim.
Biraz da şans vermek istedim kadere. Karşıma beni ben olduğum için seven birini çıkarır mı diye. Şimdiye kadar çıkmadı olsun ama daha zamanı vardır inşallah.
Biraz da sessiz sakin ölmek istemediğim içindi beklemem. Zaten fazlasıyla sessiz sakin yaşadım en azından ölümüm afilli olmalıydı ses getirmeliydi.
Öyle bir ölmeliyim ki bu gibiydi düşüncelerim.
Velhasılı ölmedim daha. Yalnız kaldığım geceler ki baya fazla miktarda bu zamanlar. Hala aklımın bi ucunda döner bu fikir.
Bence intihar bir ötanazidir. Yaşamın ve gerçeklerin acılarına dayanamadığınız için insan kıyar canına. Yoksa hayat güzel, yaşamaya değer, fazlasıyla güzellik var içinde tabiatın onları görmek gerekir. Biraz da bunlar için erteledim bu fikrimi.
Hep de bahanelerin arkasına saklandım ama neyse. Parça parça bölümler verdim fikirlerimden. Biraz da alakasız bi yere doğru gidiyor entri :)
Düşündüm hep bu ihtimali ve hala da düşünüyorum. Ne zman ki karşıma bi dilber çıkar ve beni hayata bağlar o zman herşey değişir. Bilemiyorum kafam fazlasıyla karışık bu konuda.
iyi geceler :)