t: sohbet esnasında olabildiğince lafı kısa kesmek ve karşıdaki insanın kendinden sıkıldığını düşüncesine kapılmak.
bu durum bende aynen mevcuttur. karşı taraf istemedikçe muhabbete giremem,girmek istemem.
çünkü karşımdaki beni dinlemek istese bile,sıkılmayacak olsa bile ben onu darlayacağımı düşünerek ya muhabbeti keserim ya da cümlelerimi kısa keserim.
bu düşünce aslında şurdan geliyor. her zaman şunu kendime sorarım: "benim nasıl olduğum,derdim karşımdakinin neden umrunda olsun?"
her ne kadar ben başka insanların sıkıntısını paylaşmayı,muhabbet etmeyi sevsem de karşımdakinin benden sıkıldığını hatta içinden "ne anlatıyor bu?","banane ya hu bi siktir git" dediği hissine kendimi kaptırırım.
en yakın arkadaşımdan tut,ciddi olarak konuştuğum kızda bile bunu hissettim.
her ne kadar onlar "saçmalama neden sıksın" deseler bile.
not: erkek yazarlar başlık üzerinden "ben genelde karşımdakini siktiğimi düşünüyorum" diye espri kasabilir.