karşıdaki insanı sıktığını düşünmek

t: sohbet esnasında olabildiğince lafı kısa kesmek ve karşıdaki insanın kendinden sıkıldığını düşüncesine kapılmak. bu durum bende aynen mevcuttur. karşı taraf istemedikçe muhabbete giremem,girmek istemem. çünkü karşımdaki beni dinlemek istese bile,sıkılmayacak olsa bile ben onu darlayacağımı düşünerek ya muhabbeti keserim ya da cümlelerimi kısa keserim. bu düşünce aslında şurdan geliyor. her zaman şunu kendime sorarım: "benim nasıl olduğum,derdim karşımdakinin neden umrunda olsun?" her ne kadar ben başka insanların sıkıntısını paylaşmayı,muhabbet etmeyi sevsem de karşımdakinin benden sıkıldığını hatta içinden "ne anlatıyor bu?","banane ya hu bi siktir git" dediği hissine kendimi kaptırırım. en yakın arkadaşımdan tut,ciddi olarak konuştuğum kızda bile bunu hissettim. her ne kadar onlar "saçmalama neden sıksın" deseler bile. not: erkek yazarlar başlık üzerinden "ben genelde karşımdakini siktiğimi düşünüyorum" diye espri kasabilir.

oooo bu çok fena bir durum. asosyal olma ve arkadaş bulamama sebebi resmen.

sözlükte de sözlük dışında da bu düşünce hep kafamda. fazla ve gereksiz konuşuyomuşum gibi hissediyorum.

"hmm öyle mi olmuş,anladım he he tamam aynen."

3 saat konuştum baktım millet acık boş boş bakmaya başladı sustum sonra bi yarım saat kadar sonra eee hiperaktif anlatsana ya oldu olay ben çok konuşmuyorum sizin konuşacak mevzunuz yok diyemedim siz kendinizi sıkıcı bulursanız herkes sıkıcı bulur

zaten öyle bir durum hasıl olduğunda bariz bir şekilde bello oluyor. pek de hevesli değilse uzatmadan kesiyorum. ne benim vaktim gitsin ne onunki. sadece bazen merak ediyorum neden sıkıcı bulunuyor diye. en azından bilelim kendimizi.

konuşmayı çok seven biriyim, birinin beni içinden gelerek dinlemediğini fark edince ben onu dinliyorum ama sadece dinlemek için dinliyorum sonra öğrendim işte beni en iyi dinleyen insanın kendim olduğunu, beni mutlu eden bir şeyin fesatlıkla veya sıkılarak dinlenmesindense hiç dinlenmemesinin çok daha iyi olduğunu, şimdi kendi kendime konuşuyorum hep çok da iyi geliyor çok da mutluyum

hiç aklımdan çıkmayan bir düşünce

3 cümlemden biri neyse boşver sıkmıyım senidir ve ilk başlarda alınan cevap yok ya ne sıkması 1 ay sonra içimi darladın yeter geri dönüşü aldım

normalde çok konuşan biri değilim ama buna rağmen benimde böyle düşündüğüm durumlar oluyor. üzüyor ya sen konuşmak istiyorsun ama karşıdaki bitse de gitsek modunda yada geç cevap veriyor falan. "ya sıkıyorsam ve fark etmiyorsam?" bundan da cidden korkarım.

(bkz: karşıdaki insanı siktiğini düşünmek) (bkz: asdfghjklşi)

elden ne gelir katlancaz

saatlerdir oda arkadaşlarıma ne kadar sevdiğimden bahsediyorum. totolarını dönüp uyudular. umurumda mı hayır! son gaz devam edeceğim.

biz gevezelerin ortak çilesi, arada "sıktıysam susayım istersen" dediğim bile olmuştur. o sıra çok geç kalmış oluyoruz ama nys mazur görün

sıkıyorum kabul.. ama nolur söyleyin ya sana anlatmam gereken şeyler var dedikten max beş dakika sonra “benimle konuşma demedim mi” diyip üstüne küfür eden adama bunun sebebini sormak ne zamandan beri manyaklığa giriyo

genelde bu düşünce doğru oluyor

Umrumda olmaz. Yardır yardır konuşurum. Ola ki yanımdan kalkıp gittiler yine devam ederim. Heee ama onlar beni darlıyorsa o başka. Yeniden devreye direr yine yardırırım. Sebebi ne? Bir kere karşıda ki sizi sıkıyorsa cevap vermez uzatmaz muhattaba almaz bunu onunda farkına varmasını sağlarsın. Sonra sizi sıkan birinden kurtulmuş olursunuz. He yok gönlü olsun diye alttan alırsan benim gibi tipler üste çıkar sonra.

Bazen bana oluyor, mutsuz bir çikilob oluyorum o zaman. Bunu yaşayan insanların daha iyi dinleyici olduğunu düşünüyorum.

karşımdakini sıkarım düşüncesiyle kimseyle konuşmam