liseyi yurtta geçirdim ve o zaman da hiç koymamıştı. oda arkadaşım ağlardı, bana "ne odun insansın hiç ağlamadın." demişti hatta. çok sakindim, sanki hep oradaymışım gibiydi. bakalım aynısı üniversite için de olacak mı? hoş, az çok tanıyorum kendimi. eve gelmeyi iple çekerim çünkü ailemi seviyorum ama alışığım da onlar olmadan yaşamaya. sarsılmam muhtemelen.