aşık olmaktan korkmak

dünyanın en gerzek korkusu olabilir belki ama resmen acı çekiyorum bu durumdan. son beş senedir hayatıma girebileceği ihtimali olan herkesi teker teker uzaklaştırdım kendimden. genelde herkese "ya kimse bakmıyor bana" diye geçiştiririm yalnızlığımı ama olay öyle değil ve ben daha yeni anlıyorum. bir adam benden hoşlandığını belirtiyor ama benim o sırada midem bulanıyor, kalbim sıkışıyor, ellerim karıncalanıyor ve nasıl kaçarım buradan diye düşünüyorum. aslında konuşmak için can atıyorum ulan belki diyorum, belki güzel bir ilişkimiz olacak ama yok. kendi içimde o kadar baskı altındayım ki tarif edemiyorum. kimsenin bana bulaşmadığı noktada güvenli bölgede hissediyorum kendimi. uyuyamıyorum ulan stresten kafayı yiyeceğim.