biyolojik babamı tanımadığım için kuzenlerimin baba dediği kişiyi(dayımı) ve dedemi baba sanardım. benim babam onlar diye düşünürdüm. çocuk aklı herkesin babası olduğundan bihaberim. bir bayram günü koşa koşa dayıma, üst kata çıktım. sarılıp elini öptüm bayramın mübarek olsun babacım dedim. nasıl olduğunu nerden geldiğini anlamadan bi tokat indi suratıma. ardından yıllarca kulaklarımda çınlayacak olan o sözler döküldü abla dediğim kuzenimin ağzından "o benim babam senin baban terketti seni, baban yok". 6 yaşındaydım. şimdi 19 yaşındayım. şimdi ne dayı diyebiliyorum dayıma ne baba diyebiliyorum bana baba olan adama. aramızda hep bir mesafe. sarılmaya kalksa hep kaçıyorum kolları altından. sarılmak istiyorum ama korkuyorum. bir tokat daha iner diye suratıma. ne zaman babasına sarılan bir kız görsem yutkunamayışım bundandır.
1
onların ben ... benzerini yaşadığım için çok rahat anlıyorum seni. ama elbet hissettirdiği hissi yaşamadan ölmez. - adenozin 10.09.2017 23:15:39 |#3379166
1
istemem yaşamasın. kimsenin kalbi kırılmasın. he bir de benzerini yaşayan yaralıkalbinden öpüyorum her kimsen🌸 @adenozin - meyrmus 10.09.2017 23:21:01 |#3379714
1
üzmelerine izin verme seni - adenozin 10.09.2017 23:22:21 |#3379845