arkadaşlığın bitmesi

çok yakın bi arkadaşım var. 3 yıldır arkadaşız en kötü günümde de en iyi günümde de hep vardı yanımda ki bende aynı şekilde hiç onu yalnız bırakmadım. i̇lk yılımızda üniversitedeydik 7/24 birlikteydik.. yeri geldi son kalan 50 kuruş paramızla aldığımız yarım ekmeği bölüşüp kuru ekmekle su içtik, yeri geldi en kral restorantta en kral yemeği yedik, yeri geldi aynı şeylere güldük, yeri geldi aynı şeyler için ağladık ama hep birlikteydik.. nerdeyse aynı yatağı bile paylaşacaktık. hatta paylaştığımız bir çok anımızda oldu. mesela sabah 8 de sınavım olduğu zamanlarda ben uyanma sorunu yaşıyorum diye benim odamda benim yatağımda yanıma kıvrılıp beni sınava kaldırdı, yeri geldi sırf sınavını verebilmesi için hiç anlamadığım derse onunla birlikte çalıştım. ben okulu bitirdim o uzattıkca uzattı. 2 yıldır da neredeyse konuşmadığımız gün yoktu.. ta ki ben kendimden uzaklaşana kadar. şu an ondan kopmak üzereyim az kaldı. beni en son aradığında bundan 10 gün önceydi hic bir suçu olmamasına ragmen:"bi daha beni arama konuşmak istemiyorum seninle" deyip telefonu suratına kapatım.. bunu neden yapıyorum nasıl yapıyorum bilmiyorum ama varlığım insanlara yükmüş gibi geliyor.. en iyisi yalnız olmak galiba..