saniyeler geçmek bilmez önceleri. canın yanar, kabullenemezsin. kim ne derse desin seni anlayamazlar. uğruna her şeyini verdiğin insan bir hiç uğruna ellerinden kayıp gitmiştir. ne yapacağını bilemezsin. yeri gelir martılarla sohbet edersin iç sesinle deli demesinler diye. yeri gelir miş gibi yaparsın. desinler ya da demesinler için yaşarsın uzunca bir süre. zaman geçtikçe nefes almaya başlarsın. parça parça hissedersin yaşadığını ve nefes aldığını fakat bir bütün olamazsın. uzun zaman geçer. tamam işte oldu bir bütünüm artık dersin. ama aslında unuttuğunu sandığın şey alışmaktır yalnızlığına.
mis gibi serin bir istanbul akşamında çıkar karşına, dağıtır seni. keşke dersin, keşke seni bu kadar sevmeseydim. keşke hayallerimin tek sahibi olmasaydın. keşke çıkarmasaydı bu hayat seni karşıma, yanmasaydı bu kadar canım. keşke.