unutmak

yapılabilecek en zor eylem.

yapilabilecek en kolay eylem

yapılamayacak bir eylem. unutulmaz sadece alışılır.

unutamazsın alışırsın

insan hiçbişeyi unutmaz kardes. sadece hatırlamamaya çalışır. avutur kendini

unutayım derken hatırlamaktan ibarettir babuşlar. boşuna dememişler "unutmak yok alışmak var" diye.

yazdıklarımı ciddiye almadınız. ama unutmayın. unutmayın, unutulanlar unutanları asla unutmazlar.

unutmak icin unufak etmek gerekir bir bi tun halinde unutamaz insan.

biraz öfke,biraz nefretle hızlıca gerçekleşir. göz açıp kapayıncaya, gün doğup batıncaya dek olur biter. zaman zaman bir çiban gibi yenilese de, üstüne bir tutam zaman geçti dökülür yeniden kaybolur.

unutmak kelimesi undan çıkmış. bildiğimiz un yani, hamur işi, öyleymiş. unutmak için un ufak etmek gerekiyomuş. birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmışsın. öyle yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. gözleri, kaşı, burnu ile kulağı, sesini yavaş yavaş. unuttuğun zaman da o kişi olmazmış. hatırlamazmış. sonra unuttuğunu unuturmuş. ben unutmak istiyom la. her gün ne zaman unutcam diye soruyom kendime, her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net. unutamıyom ben." şeklinde devam eden behzat ç.'nin unutmak tanımı. daha önce şule behzat ç.'ye anlatmıştır.

unutmak ihanettir.

unuttum ama ne unutma. onu unutmam imkansız ama unuttum, nasıl konuştuğunu, nasıl güldüğünü, düşüncelerini unuttum. yüzünü unutamam aynı sınıftayız aka konuşmayalı 6 ay oldu hatırlamıyorum sözlerini...

unuttun mu dedikten sonra evet diyorsan yalancısın kimi diceksin olum kimi kimi ?

hatırlamak için hafızamız var.unutmak için elimizden hiçbir şey yok.

en iyisi unutmayı unutalım biz.

keşke şifreyi unutmak gibi bir şey olsaydı bir insanı unutmak diğer türlü mümkün olmuyor

biraz önce izlediğim bir filmin repliği: "insan merhametiyle unutabilir."

sesini özlüyorsun hele bir de duyamayınca o daha agır geliyor insana sen acı içinde kıvranırken onun orada mutlu mesut yaşıyor olması yakıyor en çok içini... unutuyorsun sonra yavaş yavaş sesini gülüşünü görüntüsünü yalnızca kokusu ve gözleri kalıyor ondan kalbinin paramparça olup acıyı en derinden hissetmene yetiyor sadece... bazen kelimelerle anlata anlata bitiremediğin tek kelimeyle yakıyor canını... unutuyorsun sonra yavaş yavaş kelimeler kifayetsiz sesi gülüşü görüntüsü ve hatta kokusu ve gözleri dahi önüne gecemiyor bu unutuluşun.. neden bu kadar alıştırdın ki kendine zalımın oğlu

en acımasız duygu

unutmak aylar bazen de yıllar alabilir. ama hatırlamak yalnızca "bir" saniye bu yüzden unutmak yetmez, hatırlamamak da gerekir.

eminim ki fotoğrafı olmasaydı yüzünü dahi unuturdum.sesini,kokusunu,tek bir hareketini dahi hatırlayamamak çok zor.yüzünü de unutmamak için her gün fotoğrafına bakarım ezberleyene dek.

unutmak kelimesi undan çıkmış. birisini unutmak için un ufak ermek gerekmiş... (bkz: amirim)

çabalandıkça sonuç alınamayan, nankör bir eylem unutmak.

insanın kendini avutmasının bir değişik versiyonu.

nickimin hakkını verememek o kadar üzüyor ki...

kafanı koparmadığın sürece gerçekleşmeyen olay

diğer adıyla : yenilgiyi kabullenmek

unutmak yoktur bence. kalbe veya beyne giren unutulmaz. belki üstü tozlanır belki en ücra köşelere atılır ama unutulmaz. bir koku, bir fotoğraf, bir kelime tozları siler. bir bakışmışsın herşey yerli yerinde duruyor.

kocaman bir devrim

unutmak diye bir şey yok ilk onu bir unutun

nisyan. unutuş demek imiş. insan unutmazsa çıldırır imiş. unutamıyorum. nickimi de mahlas olarak kullanıyorum ya, neyse. keşke şu güzel nicke layık olabilse yüreğim. olmuyor. en fazla unutmuş gibi yapabiliyorum. zaten en sonunda bir yerden o da patlak veriyor. belki unutmak istemiyorum, o yüzden sürekli sesi kulaklarımda. bilemiyorum. güzel sevmiş, hayatımın her köşesine bir izini bırakmış. insan "çiğ et" görünce aklına gelir mi sevdiği? benim geliyor. "anne o'da çok severdi." diyip az önce kasaptan aldığım ete sarılmıştım markette. çiğ et yiyordu. evet iğrenç, bende zor hazmetmiştim. yer fıstığı sevmezdim, o severdi. o'ndan sonra sevmeye başladım, bir ortak noktamız daha olmalıydı çünkü. insan unutmaya sesinden başlarmış. hala kulaklarımda her sözü. kahkahası, bağırışı, fısıltısı, söyledikleri. "galiba" ve "güzellik" diyemezdi. yani derdi ama değişik söylüyordu. ilk duyduğum da çok garip gelmişti ama çok sevmiştim. çünkü o'na özeldi. evet o bana güzellik diyemiyordu ama ben güzel olduğumu hissediyordum. artık hissetmiyorum. videoları hala gözümün önünde. unutmak için sildim hepsini, gözümü kırpmadan. ama hafızamdan silemiyorum. düşündüm de şimdi, hepsi saniye saniyesine aklımda. güldüğü, sigara içtiği, şarkı söylediği, adımı verdiği battaniyeye sarılışı, benim için dilek dileyip dilek fenerini uçuruşu ve daha nicesi... ilk defa izlediğimde gülüp sarıldığım videolar... videoyu öpecek kadar sevmeseydim keşke. numarasını silmiştim, unutmak adına. az önce ekledim, fotoğrafına baktım. benle iken hep güldüğü ve benim aşık olduğum fotoğraflarını koyardı. değiştirmiş fotoğrafını. o gülen gözleri ve güzel dişleri gözükmüyor. sitemli ve üzgün bakmış sanki. zaten hafif boynu da eğikti. "neden?" diye haykırmış sanki sevmeye doyamadığım gözleri. adını insanlar pek beğenmezdi ama ben çok severdim. korkuyorum sözlük, birine o'nun adıyla sesleneceğim diye. ki yapmışlığım var, çokça. gülerek susmuştum her seferinde. bu sefer gülemeyebilirim. o'nun bana attığı şarkılar çalmasın artık sürekli zihnimde. yalvarırım. keşke bana "avuç içlerinden öpüyorum." demeseydi. avuç içlerime bakamıyorum. keşke hiç "çiçeğim" demeseydi. ruhumdaki çiçekler tek tek soldu, o yokken. keşke hiç adımı sevmeseydi. keşke hiç "seni seviyorum. çok aşığım. deliler gibi aşığım. deliler gibi seviyorum." diye haykırmasaydı. bu kadar üzülmezdim. çok özlemişim, bugün fark ettim. gri eşofmanlarını bile acayip özledim, çok yakışıyordu o'na. hayal kurmayı özledim, güzel hayallerimiz vardı. hayal kuramaz oldum, eski hayallerle avutuyorum kendimi. gerçekleşmeyecekler ama sağlık olsun. sağ olsun, sorun değil. keşke son mesajında " (...)bende istanbul'dan vazgeçiyorum." demeseydi. o istanbul'dan vazgeçti, dolayısıyla benden de. şimdi nerede bilmiyorum. hala aynı gök kubbe altında seslerimiz karışıyor mu birbirine? ilk fırsatta gitti mi o nefret ettiğim diyara? keşke hep "biz" olabilseydik. adlarımızın birleşip ortaya çıkardığı o harika sözcüğü haykırsaydık kuşlara, denizin kıyısında. keşke yarım kalıp, kendimizi o taneciklerine ayrılan hayallerle tamamlamaya çalışmasaydık. keşke bunları hiç yazmasaydım. şuan mutlu mutlu uyuyor olsaydım. sağlık olsun ve affetsin beni. o güzel bir mecnun'du. ben layığıyla leyla olamadım o'na.

"ölüyorum sanıp da ölmediğini görünce anlıyorsun ki geçiyor. dilediğin kadar üzül. sana geçmez diyemem geçtiğini gördüm çünkü"

herkesi unuturum. en fazla 1 hafta sürer çünkü hergün kendileri hakkında başka şeyler öğrenirim ve de hayattan soğurum...

unutmak için ilk neyi unuttuğunu unutman gerekiyor . unutmak yok arkadaşlar alışmak var , gidişine alışmak var . ilk aklından çıkmıyor her sabah kalktığında her şeyden önce o geliyor aklında sonra her sabah kalktığında yavaş yavaş başka önceliklerin geliyor aklına ama illa geliyor aga eğer gerçekten seviyorsan geliyor.

binevi anlık uyuşturucu ama bakın anlık ileriye yönelik değil sadece o an unutursun aklının bir köşesinde hep kalır hayatına başka kişiler girer yine unuttum sanırsın ama 1 kere görsen mazi aklında canlanır unutamazsın..

yine ve tekrardan söylüyorum unutmak diye bir sey yok unutmuş gibi olmak var

tekrar deneyiniz!

"aslında unutmaz insan, sadece hatırlamak istemez."

unutmak ta hatırlamaktır

unutsun beni demişsin, bu bana imkansız geliyor. çünkü unutmam için önce seni hatırlamam gerekiyor, diyen cemal süreyanın da aklından çıkaramadığını düşünür iç geçiririm

ağır yaralı olan bireyin yaranın üstüne bir küçük pamuk bastırması gibi bir şey o hep derinde fakat üstü kapalı

unutmak ''un'' dan geliyor. unutmak için un ufak etmek gerekir. behzat ç.

arkadaşlar unutmak diye bir şey yoktur. sadece unutmak istediklerimizi veya az kullandığımız bilgileri alt çekmecelere atarız. üst çekmecelerde daha çok kullandığımız bilgiler durur. mesela telefon numaramız, isimler, şifreler vb. unuttuğumuzu zannettiğimiz şeyler; o anı ile alakalı veya o bilgi ile alakalı bir şey ortaya çıktığında ortaya çıkar. yani alt çekmecelerin anahtarını bulduğumuzda tekrar gün yüzüne çıkar.

arapça nisyan kelimesinin karşılığıdır. unutmak yok diyen arkadaşlarım unutmak olmasa insan çıldırır duramaz. unutmak allah'ın bize verdiği en büyük nimetlerdendir. (bkz: hafıza-i beşer nisyan ile malûldür) söz, insan zihni unutmak ile hastalıklıdır; unutmak insanlık halidir anlamlarına gelir.

unutmak kelimesi undan çıkmış. bildiğimiz un yani, hamur işi, öyleymiş. unutmak için un ufak etmek gerekiyomuş. birini bütün olarak unutamazmışsın zaten, öyle pat diye unutamazmışsın. öyle yavaş yavaş gidermiş, yavaş yavaş unuturmuşsun. gözleri, kaşı, burnu ile kulağı, sesini yavaş yavaş. unuttuğun zaman da o kişi olmazmış. hatırlamazmış. sonra unuttuğunu unuturmuş. ben unutmak istiyom la. her gün ne zaman unutcam diye soruyom kendime, her sorduğum zaman da her şeyi yeniden hatırlıyorum ben, daha net. unutamıyom ben." özledik be başkan.

kolay olmayacak elbet üzüleceğiz

belki yarın unutulur ama bugün böyle nasıl bitecek

nazım hikmetin dediği gibi "gitmek sadece bir eylemdir. unutmak ise kocaman bir devrim"

unutursam kalbim kurusun dedim kalbim kurudu ama unutamadım