bir elimde onun fotoğraf(lar)ı, önümde ona yazdığım şiir defterinin en sevdiğim şiiri, o sayfada bulunan halka şeklindeki saç teli, defterin yanında içinde kuruttuğum ve defterin kokusunu değiştiren mükemmel görünüşlü çiçekler, diğer elimde de bu satırları yazdığım telefon.. gecenin bi yarısı oturmuş, yüzüne bakıp son ve gerçekleşmesi imkansız olan hayallerimi kuruyorum. öpemediğim o yüzünün fotoğrafını öpüyorum. ne kadar saçma değil mi ?..