ey dünya zevkini düşünüp, hastalıktan ızdırap çeken kardeşim! bu dünya eğer daim olsa idi ve yolumuzda ölüm olmasa idi ve firak ve zevalin rüzgarları esmese idi ve musibetli, fırtınalı istikbalde manevi kış mevsimleri olmasa idi bende seninle senin haline acıyacaktım. "fakat madem dünya bir bize 'haydi dışarı' diyecek feryadımıza kulağını kapayacak. o bizi dışarı kovmadan biz bu hastalıklar ikazatıyla şimdiden onun aşkından vazgeçmeliyiz."
o bizi terk etmeden, kalben biz onu terk etmeye çalışmalıyız.
evet hastalık bu manaya bize ihtar ediyor ve diyor ki "ey hasta! senin vücudun taştan,demirden değildir.belki daima ayrılmaya müsaid muhtelif maddelerden terkib edilmiştir. gururu bırak aczini anla, malikini tanı, vazifeni bil."
dünyaya ne için geldiğini öğren! kalbin kulağına gizli ihtar ediyor hem madem dünyanın zevki ve lezzeti devam etmiyor. hususan meşru olmazsa hem devamsiz, hem elemli, hem günahlı oluyor.o zevki kaybettiğinden hastalık bahanesiyle ağlama, bilakis hastalıkta manevi ibadet ve uhrevi sevap cihetini düşün zevk almaya çalış.
lemalar~sayfa 214~6.deva