okula ilk başladığım gün törenden sonra yeni başlayanlar hariç hepsi sınıflarına girmişti. yeni başlayanlar avluda kaldı. daha sonraları adının şükrü ve müdür yardımcısı olduğunu ögrendigim gözlüklü bi adam elindeki kağıtlardan isim okuyordu. adim ne zaman söylenecek diye beklerken uzun bi aradan sonra adım okundu fakat adamın yanına gidemedim. çünkü diğer çocukların anneleri araya karışmış beni geçirmiyorlardı. sağım solum teyzelerin bitleriyle sarılmıştı. geçemedim her an daha bi sıkılıyordum. bi ara arkamda bi boşluk oldu. arkamı döndüğümde bahçe kapısını gördüm. dedim oğlum bak daha sınıfa bile giremedin. kapı orda çık evine git oyun oyna. çizgi-film falan izlersin. ben bunları içimden geçirirken yürümeye başladım sallana sallana kapıya vardım. tam kapıdan çıktım bi el kulağıma yapıştı. o gözlüklü adam "daha okula başlamadan okuldan kaçıyosun ayıp değil mi?" diye sordu. ulan cevap veremedim. adımı sordu söyledim. kağıtlara baktı elimden tutup sınıfa götürdü. ne zaman okuldan kaçacak olsam o an aklıma geldi vaz geçtim. şükrü hoca en güzel yıllarımın katilisin. senin yüzünden okuldan kaçamadım hiç.