kafiyesi bozuk şiirler

palavra bunlar.. başka kadınların kokusu var satırlarımda başka hayatların gölgesinde geçiyor yalnızlığım palavra bunlar iş olsun diye yazılıyorum seçilirsem eğer keyfime bakıp ertesi gün yeniden doğuyorum yabancı bir yatakta damağımda başka tenlerin tuzu titremelerimi sarıp beni içine alan yalancı bir şehvet aklımda palavra bunlar geceler boyu seni düşünen ben yalan hayatla ölüm arasında kararsızca durup yazı tura atan olasılıklarını hesaplayıp gelmemenin her gece geçmişe yol alan düzeltmek için değil bir daha tekrarlanmasın diye huysuz bir çocuğu eğitmeye çalışan bir türlü büyüyüp adam olamadı diye tek ayak üstünde beklemeye bırakılan ben yalan... palavra bunlar sözlerimde kalan erkekliğim karşına geçince konuşamayan sen gidince hırsından dağlara çıkan yalan gelirsin diye gözlerini ufka yatıran gelmezssin diye umutsuzluğa düşüp yorulan yalan birşey yokmuş gibi gülümseyip duran içini çektikce kalbi ağrıyan hadi şimdi unut bunları senden sonra yarım kalan ben yalan umursamadığın, belki de korktuğun kaçtığın büyük bir yalandan sığındığın gerçeklerin ışığından gözleri kamaşan sen bu kadar mı üşüdün şimdi sıcaklığımdan korkup kaçmak icin bahaneler arayan hazırladım işte simdi en büyük yalanlarımı en buyük hezimetlerimi sana sakladım senden sonra hic ağlamadım yalan unuttum kokunu yastığıma sinen dokunuşların aklımı başımdan alan sesin bir melek sesi gibi beyaza boyayan bu karamsarlık içinde boğulan ben yalan palavra bunlar yazdığım sen değilsin yazıldığım kırmızı saçlarıyla seyrimde süzülüp duran aklımın büyüttüğü sevdam bu ateşi tutuşturup küçük bir kız çocuğu gibi annesinin eteği ardına saklanan inkar edip varlığımı gözlerini gözlerimden kaçıran yazdığım her kelimeden utanan sevgilim... gerisi yalan palavra bunlar senden başka herkes için inanılası, senin için inkarı en kolay olan....