kafiyesi bozuk şiirler

bir çığlıktır bu, sesin kısılıncaya dek... avazın çıktığı kadar, meydanlarda slogan atmak.. bir öfkedir bu, elinde tuttuğun kızıl renkli bir bayrak... kavgadır bu, yürümek yoksulluğunda yalın ayak... avuçların kanasada, zincirlerini koparmak, canının yanmasına inat... aşktır bu, yarısı hiç kullanılmadan geri iade edilen bir hayat... sevmektir bu, sözün bitse de, vaat edilene inanmak... öpmektir bu, güzel sevgilinin hayaliyle uyanmak... ayrılıktır, uzun zamanlar ardından kavuşmak... kazanmak, bir çok insan tarafından inanılmayacak kadar büyük bir yenilgidir, izleri bedeninden yıllar geçse çıkmayacak bir işkence sonrası damarlarında elektrik kıvılcımlarıyla susmak... ağlamaktır belki de gülmek, tek başınaysa eğer çılgın topluluklar tarafından kınanmak.. utanmak yetmiyor diye zenginliği ruhunun içindeki çocukluğu paylaştıramamak... özgürlük populüst rejimlerin tutsaklığından kurtulup ucuz söylemlere kanmamak... kırılsa da kolun, o elindeki pankartı bırakmamak... eşkiyalıktır bu, çıktığın dağdan inmemek için yüce devletline başkaldırmak... ölmektir belki de, kırmızı saçlı bir güzele kullanılmamş bir hayal sunmak... yaşamaktır en adice, birşey olmamış gibi her sabah uyanmak... kınından yeni çekilmiş bir bıçak sanki hiçbir tene değmeyecekmiş gibi korkakça havada savrulmak... akıldan çıkmış bir söz, sanki sevgilin tarafından duyulsa da anlaşılmayacak.... kasvettir ilkbaharın ortasında ayrılık ukalaca bir tavırla tarihteki yerini alacak... kavgadır bu, uğrunda harcanacak bir can ya ülkemin ya senin dizlerine kapanıp öfkesinden boşalıp dolu dizgin ilk defa tutulmuş gibi bir kız çocuğuna salya sümük ağlayacak... aşktır bu, senden başka hiçbir kadın için bu kadar dolu yazılmayacak...