korku kaplamıştı bedenimi. boş sallanan salıncağın gıcırtısı, parkın sessizliğine mühür vuruyordu. ben korkmazdım ve bu korkusuzluğum başıma bir gün bir bela getireceği gerçeğini kabullenmiştim. hareket halindeki salıncağa doğru iki yana açtığım kollarımda koşmaya başladım. salıncağa sarılışım onu durdurmak isteyişimden değilde, parka korku salan sesi engellemete değildi. durdurup ben binecektim o salıncağa. ruhumdaki çocuğu tüm dünyaya gösterecek ve korkulu rüyaları olacaktım.