hikaye devam ettirmece ramazan özel

ramazanın ilk haftasıydı. i̇ftara, ailecek davetli olduğumuz dayımlardan çıktıktan sonra mahalleye doğru kulaklığımı takmış tek başıma yürüyordum...

derin düşüncelere dalmiştim ne olacaktı bu toplumun meselesi derken bi ses sen kendi meseleni çöz önce diyordu. neyse afilli bir müzik cochleadaki tüy hücrelerime dans ettiriyordu sanki o biçim bi müzikti .aman allahım o da ne karşıdan bir insan mı desem hayır hayır bu varlık insan olamazdı başka gezegenden gelmiş biri gibi mi desem buyulenmiştim sanki

allah'ım dedim avatar mı o derken bizim küçük i̇bo nun kostüm giydiğini fark ettim

gördüklerime aldırış etmeden ortamı incelemeye başladım. gözüme biri ilişti. afitaptan daha sarışın, profiterolden daha tatlı, das kapital'dan daha ciddi bir kadındı bu. barındırdığı unsurları göz önüne aldığımda, kadınla tanışma isteğimi körükleyecek bir sonuçla karşılaştım. evet, bu kadınla tanışmalıydım. kim bilir, belki de sesi asude bir olgu barındıyordur. belki de gülüşü, bir elma uğruna her şeyi göze alan adem gibi yapardı beni. lakin bir sorun vardı; nasıl tanışacağımı bilmiyordum. aklıma gelen bütün tanışma minvalleri erkek öğrenci yurdunda bulunan gratis poşeti kadar anlamsızdı. ani karar vermem lazımdı. o an aklıma yerde hala akışkan olan kanlar geldi. hem tanışma gayem için hem de yenik düşen merakımı gidermek için etrafta neden bu kadar kan olduğunu ve kadının iyi olup olmadığını sordum. aldığım cevap beni şok etti.

"regliyim ziya mutlu musun"

daha ağzımi açmadan kes lan sesini yalak dedi ve mutfağa doğru yöneldi karşılaştığım manzaraya sok oldum ama arkasından gittim bende...

yooo bitmedi bir de ne olsun vicdansız kadın beni kendi öldürmek için diriltti tövbe haşa bu nasıl mümkün...

uyandim ruya gormusum

ya da görmemişim emin değilim evi dolandım ve gördüğüm şeyle şok geçirdim

koşa koşa nihat hatipoğlu na koştum ve sordum bülent ersoyla evlenmem caiz mi

küçüklükten beri cüneyt arkın izleyerek gelistirdigim efsane dovus yeteneklerimi kullanarak bagli oldugum sandalyeyle 16 kedi dövdüm

ama yeterli değildi daha geniş çaplı bir şey yapmalıydım. onların zaaflarını keşfetmeliydim. aşırısinı istedikleri ve aşırısının zarar vereceğı bir şey. bulmuştum. yumak ve lazer.!

tam her şeyi tamamlamışken kafama vurulan cismin zihnimde yarattığı etki geçmeye başlamıştı. hemen doğruldum etrafa bakınmaya başladım. kim vurmuştu? neden vurmuştu? şuan neredeydi? tam o anda...

gözlerimi dayımların evinde açtım. iftardan önce açlıktan bayılmışım meğerse

bunlar hepsi açlığın yan etkisiymiş hay ben böyle işe diyip saate baktım ama daha iftara çok kaldığını gördüğümde kafayı gömüp uyumaya çalıştım

ve bu çocuk benim dayı oğlumdu ünlendiğini görüp direk borç istemek geldi aklıma istedimde

param yok dedi ve bana hurma uzattı. kanka iyi misin dediğimde "nihat hatipler kapatılsın" dedi

evet evet rüya olmaliydi bu kapatılmış olamazdi bu nasıl olurdu herkes şok olmuş bir şekilde ekrana bakiyordu sanirim gerçekti ve gerçek olamayacak kadar güzel

güzelliğine kapılanlarlar oruçunu açamadı, oruçunu açamayanlar bir miktar üzgün ekrana masum masum bakıverdi.

(en son cocuk tuzluk cikarsa soverim. entel biri bitirsin)

dedim ramazan ramazan kavga olmaz ben ateistim dedi dellendi fıttırdı neşter çıkardı

(bitsin artık bence başlık kilitlensin skdhslzlsjsk)

berke abiye gerçekten ne olduğunu merak ettim ve evine gittim kapıyı açmadı ama içerden sesler geliyordu.sinirlendim kapıyı kırıp içeri girdim odaya girdiğimde berke abi takkesini sıvazlıyordu

ilber amca amacina ulaşmış olamazdı kendime gelmek için koşarak banyoya gittim ve yüzüme su çarptım bu olanlarda neyin nesiydi anlam vermeiyorudum musluktan kafami kaldırdım ve aynadaki yansımamda...

kendimi gördüm. çok garipti... hafif bir süzdüm ve kendi kendime senin tipini sikeyim dedim. sonra ise allah'a şükür tipimiz bozuk karakterimiz değil diyerek banyodan çıktım. o anda telefon çaldı arayan kız arkadaşımdı.

bana akşam iftara bize gel babamlarla tanıştırcam seni dedi bende tamam olur dedim ve hazırlanmaya başladım ilkokul 8. sınıfta almanya'da ki dayımın 30 ağustos zafer bayramında aldığı möşingılabbağ tişörtünü giydim ve kız arkadaşımın evine doğru gitmeye başladım...

yolda köpeklerin tecavüzüne uğradım

daha sonra köpek-insan melezi çocuk doğurdum

ama durmak yok yola devam sloganı ile gitmeye devam ettim ve sonunda kız arkadaşımın evine sağ sağlim varmıştım

o varlık nasıl bir şeydi öyle cami avlusuna bırakmak istedim bir an

tineri fazla çektim heralde çünkü bir anda uçmaya başladım

sıçmış sıvamışsınız

uçmamla birlikte aslında bir kuş olduğumun farkına vardım ...

gökyüzünde süzülüyordum ahenkli bir şekilde derken hayaller aleminden uyandırıldım biraz sinirliydim biraz da gergin bu halimi üzerimden atmam bi kaç dk sürmüştü nedeni ne olabilir diye düşünürken..

yerimden kalktım iftara daha 4,5 saat vardı evde tektim ve nedensizce bulunduğum mahallede ki liseye doğru gitmeye başladım

evet oraya bir gitme amacım vardı.yürürken kafamda deli sorular birbiriyle yarışıyordu sanki .tam varacaktım yolda onu görmeseydim

gördüğüm kişi eski kız arkadaşımın abisiydi...

lise bahçesinde kekolar vardı korkmuştum kekolar insanların bir tür versiyonlarıydı iyice bükülmüş şapkaları, fosforlu t-shirtleri... çok korkunç görünüyorlardı ama bahçeye ne pahasına olursa olsun girmeliydim çünkü çünkü...

bana doğru yaklaşıyordu bende hiç telaşlanmadan rocketman rocketman rocketman diye 3 kere tekrarlayıp tüpümle uçmaya başladım..

aman allahım iri cüsseli herif salına salına yanıma geliyordu ne yapacaktım şimdi .kafamın içinde tam 4 ses hakimdi şuan hangisini dinlemeliydim stratejik bir planma yapmalı hemen diye bi ışık yandı kafamda .bu kadar heyecan yapmamın sebebi ne ola ki

yavaşça birbirimize doğru yürüdük ben geçip gider diye düşündüm ama bana doğru gelmeye devam etti sonra da avcuma bi kağıt parçası sıkıştırıp adımlarını hızlandırdı

kağıdın arka yüzünde bu kağıda zor zamanında bak yazıyordu... o yüzden o an bakmadım çünkü çok rahattım ve ben salak gibi liseye gitmeye devam ediyordum ki arkadan biri seslendi

kağıdın içinde ya*ramı ye ya yazıyordu.... bu ne demekti şimdi

sabah almanya'ya indim ve direk almanya'da ki dayımın bana 8. sınıfta aldığı möşingilabbag tişörtünün mağazasını buldum

cennetteydim de haberim mi yoktu lan yoksa diye düşünürken bir ses duydum çok tanıdık bir ses bir melodi gibi adeta tam beynimi yoklamaya başladım derken..

gece gölgenin rahatına bak şarkısı kulaklarımı tırmalıyordu almanya'nın ortasında

aha tamam artık yeter bu kadar her şey üst üste geliyor ne lan bu diye anlamsız bir atar yaptım bunu yaparken kızgınlığın her zerresini hissettim bir yandan da atar yapmanın verdiği kekremsi tadı yaşıyordum sanki

ordan çıktım hemen dayımın yanına gittim dayım eski astral seyahat uzmanıydı yıllar boyunca astral seyahatte muavinlik yapmış daha sonra da işi öğrendikten sonra seyahati kendi çıkmıştı eğer dayıma anlatırsam o bana yardımcı olabilirdi çünkü bu gördüklerim, yaşadıklarım hayal ürününden başka bisey olamazdı gerçekle hayali hayalle rüyayı rüyayla gerçeği hep karıştırıyordum artık neyse dayıma olanları anlatmamla ağlamaya başlaması tüm umudumu yıkmıştı içten içe

ne olacak senin bu halin be yavrum dedi titrek sesiyle hem ağlıyor hem bana tavsiyeler veriyordu göz yaşları şelale olmuştu. evlat sana bir tavsiyem var biliyorsun uzun süredir astral seyahatle meşgulüm iyide para çıkardım bu işten gel seni de yapak bir astralci paraya para demeyiz valla demesin mi onu derken gözlerinde bir parlama gördüm para lafını duyunca ortalıkta şelale melale kalmadı dayımın coşkusunu görüyordum nasıl iki dakkada ruh hali değişmişti bu adam bipolar mıydı yoksa