üniversite 3 dü yanlış hatırlamıyorsam. maddi durum sıkıntılarda ancak ailem bana çaktırmamaya çalışıyor. elimden geldiğince destek olmaya çalışıyorum, harçlığımı idareli harcıyorum falan. garsonluk yaparak günü kurtarmışlığımda vardır. ben memleketimde okudum üniversiteyi arkadaşlarla ev de kalıyorduk 4 kişi. neyse bir gün akrabalardan biri vefat etti( allah rahmet eylesin) bizimkiler çıktı geldi memlekete. defin işlemlerini gerçekleştirdik mezarlıktan çıkarken babamın herkesin içinde söylediği "o ayakkabı seni bırakmış, sen onu bırakmamışsın" cümlesi beni bitiren cümle oldu. bu olayın üzerinden 12 yıl geçti. ama 50 yıl da geçse unutamayacağım bir anımdır.