bir asker çocuğu olarak küçükken buruk fakat şimdilerde gururla anlatacağım olaydır, sürekli babamın görevlere gitmesinden yakınırken babamdan aldığım o cevap o yaşlarda tokat gibi yüzüme çarpmıştı fakat şimdilerde iyiki benim babam o cumleyi kurabilecek kadar yürekli bir adam diyorum... olaya dönecek olursak yine bir gece babamın valizi hazırlanmış ertesi gün gitmesi için, benim de 3 gün sonrasında okuma bayramım var , çok ağrıma gitti başladım ağlamaya okulun ilk günü yoktun şimdi yine yoksun neden babam sen oldun tripleri atıyorum cocuk aklımla. "çünkü ben bu vatanın her evladı için yaşıyorum kendini özel hissetme senin yaşantın bana rağmen çok kolay her istediğin oluyor onların bana daha cok ihtiyacı var aldığım her nefesi onlar için harcamaliyim" bu lafi duyana kadar... bu lafı hic unutmuyorum. o günden sonra babamsız 2 mezuniyet 5 dans gösterisi ve bir kaç sınıf yemeği geçirdim tek bir laf etmeden , edemeden...