balkondayım. önümde masam ve sırtım duvara yaslanmış. bu güzel ortamda neşet baba sağolsun beni yalnız bırakmıyor. önümde matematik ve geometri kitaplarım duruyor. matematik kitabımın üzerinde ösym'nin biz masumlara çok gördüğü, herkesin aşkı mavi silgi ve canım dert arkadaşım olan uçlu kalemim bulunmakta. geometri kitabımın kapağı kapalı ve boynu bükük. onun üzerinde ise "nosyon son kolo mo oldon?" diyen ve moralimi bozan insanların hoş olmayan teşviği ile kemirdiğim diyet bisküvim var. yere bakıyorum, yurt hayatım boyunca beni yalnız bırakmayan, her işkenceme dayanan, çizgisini hiç bozmamış inekli su şişem var. kafamı kaldırıyorum, karşımdaki dağ ile güzelliği kapıştıran bir gökyüzü görüyorum. gökyüzüne biri gıda boyası damlatmış olmalı ki turuncu, mor, lacivert ve adını bilmediğim renkler birlikte dans ediyorlar. sokak sakin, arada "allaaah meydan bize kaldı." diyen kuşlar uçuşuyor coşkuyla. ve ceviz ağacı ile bakışıyorum. sessizliği bozmak isteyen bir uçak geçiyor şuan, el sallayalım o hâlde. tenimi okşayan rüzgarın da selamı var. sağlıcakla.